Beautiful noise

Het leek wel even of er alleen maar vrolijke en vriendelijke mensen op de wereld waren. Met bijna 100 koren die meededen aan Korenlint moet je wel tot de conclusie komen dat zingen echt goed is voor het humeur.

We hadden het eerste optreden in een klassiek ingerichte zaal van de Philharmonie. Veel gordijnen en kroonluchters maar een heldere akoestiek. Ik had mezelf officieel nerveus verklaard omdat ik zowel koude vingers had als veelvuldig  moest gapen. Dit werd niet beter toen we ook nog als 'de nieuwe tenoren' werden voorgesteld. (Ik kreeg bijna visioenen van grote podia met schreeuwende fans.)

Ik stond er bij als een houten Klaas maar het zingen ging goed. Ik was dan ook zeer alert.  Het resulteerde in complimenten na het concert en in een uitnodiging om bij een koor in Utrecht te zingen. "De stemmen van u als tenoren, harmoniëren bijzonder. We zouden u graag in ons koor willen verwelkomen".

Hopelijk zegt dit ook iets over de relatie die Rick en ik hebben.

Het tweede optreden was in de Librije, in het oude stadhuis van Haarlem aan de grote Markt, met prachtige gewelven, een beetje huiselijk. Mede door wat houding tips heb ik relaxt gezongen zodat mijn eigen persoonlijkheid en plezier vrijelijk naar buiten konden komen. Ook hier kregen we complimenten.

De kop is er dus af. Het is een leerzame middag geweest en voor mij een totaal verschil met de optredens die ik vroeger had met fanfare Eensgezindheid uit Egmond Binnen. Mijn stem als instrument verhoudt zich tot een trompet als mijn been tot een kunstbeen.

Met groeten Ton