Er waren veel nieuwe gezichten in de herberg. Allemaal gestart in Porto. Met beginners ongemakken. Zo was er iemand met flinke open blaren op zijn hielen en tenen. En net zoals ik vorig jaar tijdens de Nijmeegse van Ann een stuk wandelwol kreeg voor mijn gekwetste tenen gaf ik nu een stuk aan deze persoon. Ook gaf ik hem mijn Fixomul om zijn hielen te beplakken. Wat ben ik dankbaar en blij dat ik deze camino zo weinig gedoe heb gehad met mijn voeten.
Met groeten Ton
Wat was het ongedwongen en gezellig in de herberg tijdens de maaltijd.
Iedereen vermaakte zich en er werd veel gegeten want dat is onder andere een gemene deler: altijd honger.
Aan het einde werd een fruit salade geflambeerd.
Met veel drank waardoor het lang bleef branden zodat iedereen die dat wilde tijdens het opscheppen iets kon zeggen over zijn of haar camino.
Best bijzonder. Dank hospitaleros.
Pas tegen 22.00 uur ging het licht uit en vielen we in coma.
Omdat we maar met drie personen in een kamer sliepen en de derde persoon later wilde starten dan wij, pakten we al zoveel mogelijk in de rugzakken om vanmorgen in alle stilte te kunnen vertrekken.
Kwart voor zes stonden we buiten.
De zon kwam wat gelig op boven dit veldje met oude olijfbomen in bonsaivorm geknipt. We zien deze stijl vaak bij moderne huizen en ze staan dan in onvermijdelijk grind.
Er waren mooie stukken op de route en wat voor bijna de hele dag gold: weinig verkeer. Wel twee keer een schaapskudde gezien.
Een persoonlijke plek voor de pelgrim.
Er stond iets in de brand.
En nog zo’n mooi oud bruggetje. Wat een rijkdom al dat water. Ik schat dat we per dag wel 50 keer langs pijpen komen waar water uitkomt. Er zijn kilometers aan stromende goten die langs de weg liggen. Beekjes en riviertjes in elk dal. Heerlijk. Om jaloers van te worden.
Tegen twee uur vanmiddag kwamen we onze slaapstad binnenlopen. Langs de rivier
in de schaduw die de platanen gaven.
Inmiddels weer terug in het hostal na een bezoek aan de Döner en een supermarkt. Wel wat moe na twee lange dagen.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Wat fantastisch toch. Ik had weleens van een caminho gehoord maar nooit begrepen wat het is. Nu wel en ik vind het allemaal bijzonder en indrukwekkend. Het is echt fijn om zo mee te kunnen met jullie.
Wat een mooie avond en wat ben je gezegend met je blaararme voeten Ton.
Een reactie posten