dinsdag 6 oktober 2020

Teleurstelling

De wittebroodsweken nou uh, dagen zijn voorbij.

Vanmorgen deden we samen met Leo de ‘lekkerste taart wandeling’, waar ik ook niets van rook en proefde.
Oei. Op het moment dat we meer gaan ondernemen komen we ook beter achter zijn gedragingen. 


De eerste paar honderd meter was er niks aan de hand anders dan dat hij een wat ongeleid projectiel is aan de lijn. Ach, maar hij is ook pas tien maanden oud. Je kunt niet alles hebben.

Waar we minder blij mee zijn is dat hij zeer geïnteresseerd is in paardenvijgen. Dat zouden we graag uit zijn dieet halen dus werd het een wandeling met veelvuldig nee zeggen.


Van wandelen en paardenvijgen krijg je dorst en die kun je lessen met het koele water uit de rivier.

In het restaurant werden we zeer welkom geheten na onze lange afwezigheid. Of dat vanwege de COVID was en hebben jullie een hondje?


Wat bijzonder dat hij zo rustig ligt.

Niet alleen Leo was moe bij thuiskomst. We deden alle drie een siësta van een dik uur.
Of het nu nog komt van Corona of gewoon omdat we de laatste tijd weinig wandelden, maar we hebben spierpijn en ik pijnlijke tenen. En daarbij struikelde Rick ook nog over de stapstenen in de rivier waarbij hij zijn been schaafde en een natte rechter schoen haalde. Nou ja, al met al een beetje een gemixt gevoel.

Het duurde even voordat we dat ons gewaar waren geworden maar we voelden ons beiden wat bedrukt. Maar wat is dat dan? Bespraken we samen.
Het heeft met Leo te maken. De eerste dagen waren er geen onoverkomelijke dingen. Maar dat wandelen doorbrak wel het idee dat we een perfect welopgevoede volwassen hond hadden die precies deed wat wat wilden. Nu hebben we een paardenstr...etende hond. Brrrrrr.

Op het moment dat we beiden doorhebben wat ons bedrukt, kunnen we dat aanpassen. Want wij kunnen onze gedachten aanpassen over hetgeen er gebeurt. En passen wij onze gedachten aan dan is het probleem al voor de helft minder. Daarnaast gaan we proberen om het gedrag te corrigeren. En anders zullen we ons verlies nemen want Leo is natuurlijk nog steeds een lief aanhankelijk en gezien zijn leeftijd en verleden een geweldig hondje waarbij we ons ook bewust zijn dat we de lat wel errug hoog leggen. Zowel voor het hondje als voor onszelf.
Dus wij zijn voor het moment weer gecorrigeerd.



Thuis ging de benchtraining een stapje verder. Het lekkere zachte mandje ligt in de kooi waarin zijn bakje met brokjes staat. 
Smullen zonder stress. Hij ging later nog even terug om te kijken of het wel echt op was.


Anyway.


Gisteravond waren er bijzondere golvende wolkenslierten te zien.




Ik stuurde een foto naar Weerplaza.


Er zitten ook voordelen aan het verlies van geur.

In de hospice zei ik al tegen de collega’s ‘als er sterk riekende klusjes zijn, geef ze dan maar aan mij want ik ruik toch niets.’ Dat was dan een voordeel voor de collega’s

Natuurlijk mis ik de bedwelmende geur van Stephanotis en Eleagnus 



maar het is een voordeel dat ik de weeïge geur van de bloesem van de mannelijke Algarobboboom niet ruik. Ook de sigarettenrook die je in Spanje op de terrassen de adem kan benemen gaat aan mij ongemerkt voorbij, net als de geur van de zwarte dieselrook die uit de auto voor ons kwam en waarvan Rick zei, mijn god wat stinkt dat kreng.

Maar het is niet geheel zonder gevaar. Vorige week warmde ik een stuk hartige taart op en deed dat in een koekenpan op het fornuis.
Ach en ik kan twee dingen tegelijk doen, ahum, een stuk taart opwarmen en een boek lezen. Toch? Maar dan moet ik wel aan die pan blijven denken.
Toen het vervolgens ging aanbakken rook ik niets en ZAG het pas toen er rook uit de keuken kwam.
Het huis rook de hele volgende dag nog naar ‘aanbaksel’ volgens Rick.


Met groeten Ton

12 opmerkingen:

Emie zei

Het gemis van geur lijkt me niet fijn, je smaakt blijft dan ook achter, lijkt me. Mooi dat jij er dan weer iets positiefs van kan maken in het Hospice. En lief hoe Leo daar onder tafel ligt.

Anoniem zei

Mooie luchtfoto’s weer. Jullie treffen het wel met de mooie luchten.

Ik moest wel even lachen hoor dat Leo paardenvijgen eet. Mijn eerste hond die deed dat nooit, totdat we paardenvijgen tegen kwamen en hij zichzelf eventjes in de vijgen ging krioelen. 😱 Ik gilde van schrik. Jammer voor hem, want toen we thuis kwamen ging hij gelijk onder de douch.
Mocht hij ook de ontlasting van andere honden opeten, dan zou dat een aanwijzing kunnen zijn dat hij iets mist in zijn eten.
Succes met de trsining.

Jammer dst je nog steeds niets ruikt. Proef je wel iets of is dat ook nog niet terug.

Ton zei

Hoi Emie, Nou begin ik het ook wel te missen hoor en hoop dat het weer snel terugkomt. Ik begin ook af te vallen omdat ik met minder smaak eet. Maar, houd ik mezelf voor: je kan er 100 mee worden. En tussen de drukke momenten ligt Leo zonder probleem een uur lekker te liggen. Met groetenTon

Ton zei

Hoi Renske, Egbert, onze Beagle had totaal geen interesse in dierlijke afvalstoffen, dus viel dit een beetje rauw op ons dak. Nou zou ik van in paardenvijgen rollende hondjes ook niet blij worden, zelfs al is er shampoo. Zowel mijn geur als smaak zijn volledig afwezig en het lijkt nog niet te verbeteren. Met groetenTon

schrijfselsvanmij zei

Er zijn ook honden die graag hondenkeutels (of erger ....) eten dus dan valt het nog mee 😉

pourquoi pas ??? zei

Honden kunnen ongelofelijke viezerikken zijn. Niets heerlijkers dan rollen in rotte vis in het gras. Jullie hebben een prachtig hondje en 10 maanden is nog jong hoor dus vele dingen kunnen nog veranderen maar ja dat poepgedoe? Die van mij in 6 jaar loopt los maar moet ik wel in de gaten houden want ganzenpoep is namelijk ook erg lekker. Leuk je verhalen en foto's. Ik wens jullie heel veel liefde en geluk toe met jullie Leo. Niets is mooier en leuker dan het plezier met een dier.

Ton zei

Hoi Inge, Daar houden we ons zo vaak mogelijk aan vast: het kan altijd erger. En tot zover valt het ons alles mee. Met groetenTon

Ton zei

Hoi Pourquoi, Gelukkig zien we hier geen ganzen maar andere verleidingen zijn er genoeg. En ja, je krijgt als mens veel terug van een dier. Met groetenTon

Wilma zei

Hallo Ton, allereerst gefeliciteerd met de komst van Leo, wat is ie leuk en wat doen jullie het al goed. Het is altijd een beetje aankijken van 2 kanten en je weet ook niet wat hij allemaal meegemaakt heeft. Sofar so good, toch? Misschien 2 tips die ik van onze hondenschool (Kynologisch Nederland) geleerd heb. Om hem netjes mee te leren lopen, een korte riem gebruiken (max 1.7 m), hij heeft dan genoeg 'snuffel' ruimte en je kan hem makkelijker corrigeren. En positief belonen (ipv steeds iets verbieden) en dat gaat supergoed met een clickertraining. Click als hij iets goed doet en click is minisnoepje geven. Werkt ook prima voor de benchtraining. Maar het belangrijkste, veel plezier met elkaar :-)

Ton zei

Hoi Wilma, Van het asiel hadden gehoord dat het geen hondje is met trauma’s. Hij is gevonden in een nestje puppies. Wel is hij nadien geadopteerd en hij is na een maand of vier teruggebracht naar het asiel omdat de kinderen uit het gezin uitgekeken waren op hem. Zover we na een paar dagen kunnen beoordelen is het een makkelijk hondje. Vandaag ging hij zonder probleem ineens in zijn kooi liggen. Daar zijn we blij mee en het geeft ook aan dat hij nog wel heel plooibaar is. Dank voor de tips. We hebben een korte lijn dus die gaan we gebruiken voor de training. Dat positief belonen met snoepjes passen we nu ook toe. Voor voedsel doen ze alles lijkt het wel. Met groetenTon

Petra zei

Hoi Ton, dat van die paardenpoep deed mijn New Foundlander ook iemand heeft mij toen eens verteld dat ze dat eten omdat ze iets te kort komen aan vitamine of mineralen. Maar of dit juist is geen idee, ik hoop dat hij snel door heeft dat baasje daar niet van gediend is🥴.
Hij heeft wel heel lief koppie hoor, en al zo zoet liggen onder tafel voor z’n jong hondje echt SUPER volgens mij. Wat balen dat je nog steeds niets proeft, en snap dat je je afvalt omdat je volgens mij niet snel denkt hé laat ik nog eens opscheppen want het smaakt toch nergens na. Hoop voor jou dat het snel terugkomt, en toen ik kop van blog las schrok ik best een beetje teleurstelling ik dacht hoe dat??😊en waarover dan? Volgens mij kan je alleen teleurgesteld worden als je verwachtingen heb. En die had je misschien en iets te veel. Komt goed jullie kunnen dit, en hij doet het denk ik al heeelllll goed 🐕 nu alleen nog ff van die 🐴💩afblijven. Lieve groet Petra

Ton zei

Hoi Petra, Dat van die mineralen zei de dierenarts in Nederland ook tegen ons. Hij adviseerde daarom rauw voer te geven. En het leek te werken want Egbert taalde niet naar poep. En ja, we verwachtten te veel. Maar dat hebben we inmiddels bijgesteld en vinden ook dat hij het gewoon heel goed doet. Met groetenTon