Van Porto Garibaldi naar Punta Marina Terme, 31 kilometer. 47375 Stappen.
Niet dat ik nu zo graag kampeer, maar in hotels en B&B gebeurt helemaal niks om de pelgrim te voeden en het slurpt bijna dagelijks ons hele dagbudget op. Voor mij als zuinige man wel een dingetje ook al zijn de campings hier ook duur en zijn er maar weinig waar je met een tentje nog welkom bent.
Maar vannacht waren al die gedachten even helemaal weg nadat er er een woeste onweersstorm overtrok. Mijn hemel wat ging het tekeer en het ging gepaard met harde wind en veel regen. Ja dan is een zacht bed onder een echt dak wel heel lekker.
Zo ook gisteravond. Er is geen ander beheer dan iemand die je de sleutels geeft en meteen weer vertrekt. Het ontbijt werd vanmorgen verstrekt in een restaurant aan het strand: koffie en een croissant.
Daar hadden we trouwens wel een leuk gesprek met de beheerder van de B en B die dus ook het ontbijt verzorgde. Hoe die constructie in elkaar stak? Geen idee.
De wandeling begon al meteen met een extraatje: een tochtje met een pont. Zo’n minicruise geeft meteen kleur aan de dag.
En wat een kanalen zijn er. We staken er wel een stuk of vijf over vandaag.
Het land en de kust zijn net een Emmentaler kaas. Veel gaten met water.
Het rook allemaal heerlijk dennenfris.
Door het dorp liep een Grande Allee die binnenkort voor een paar miljoen wordt opgeknapt. Want ja, het ziet er wel wat vergaan uit zo hier en daar.
Ook de waterafvoer gaat niet zo snel. Das dan wel weer een voordeel omdat er op deze manier meer water in de bodem kan zakken.
Het reflecteerde prachtig.
Eenmaal de bebouwing uit moesten we langs de snelweg. Ik haat dat en mopper er over. Vanmorgen zou het een stukje van drie kilometer zijn maar dat werden er zeven. Teveel voor mijn humeur.
De aangegeven route zegt niet altijd of die route ook begaanbaar is of prive is en daardoor afgesloten. Dat laatste was vanmorgen.
En ja dan kom je toch ook op plekjes waar je anders niet was gekomen: Valli di Comacchio met op de achtergrond de Appennijnen.
Vandaar weer terug naar de kust
waar we wederom een kanaal overstaken.
Omdat het heerlijk zonnig weer was met een lekkere breeze, hadden we een echt vakantiegevoel. We namen het er dan ook van. Eerst aten we een hamburger met patat en daarna namen we een pauze op het strand.
In de Adriatische zee liggen veel olieplatforms.
Daarna liepen we uren door het bos. Nou uh bos, het was misschien driehonderd meter breed. Wel lekker koel.
En nog een.
Dit soort borden met overlijdensadvertenties zagen we al eerder in Italië en zoals vaker met dit soort dingen denk je later als je thuis bent: waarom heb ik daar nu geen foto van gemaakt? Ik vind ze echt Italiaans want in Spanje zie je wel van die overlijdens kaarten, maar die zijn op willekeurige plaatsen geplakt. Hier zijn dus vaste plekken.
Pijnbomen of Parasoldennen. Ik vind ze prachtig, maar ze zijn wel wat rommelig als laanboom.
Om vijf uur in Xhotel. Ja, zo heet het.
Met muurschildering en.......
een wasdroogrekje in de zon.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Wat een mooie route met al dat water.
Dat ziet er weer uit als een prachtdag!
Een reactie posten