zondag 13 mei 2018

Tragedie in purper


Het eerste dat ik ‘s morgens doe is de wereld begroeten.  Ik loop een rondje door de tuin en denk dankbare gedachten.


Nu was ik dankbaar voor de goede nachtrust, het mooie weer en de fluitende vogels. Waarschijnlijk was de spin ook blij maar bij de bij twijfel ik. 
Het is eten of gegeten worden. Wel speelt de tragedie zich heel toepasselijk af in het purper van de Iris.





Vorig jaar zaaide ik al behoorlijk wat algarobbozaden en eikels. Die kwamen keurig op. Een deel daarvan zette ik in potten en een deel plantte ik op de helling in de volle grond. Dat laatste is wel wat gewaagd omdat ze dan moeten zien te overleven in de natuur. Ze moeten opboksen tegen het oprukkende onkruid, de droogte, de wind, hongerige beesten en nog wat zaken. De zaden in de potten hield ik natuurlijk in de gaten.


Zo zagen ze eruit toen ik ze plantte en tijdens de winter gebeurde er niet zo veel.


Nu  zijn sommigen al bijna 15 centimeter hoog en dat is toch deze lente gebeurd.  En daar ben ik heel blij mee. Nu maar zien of ze het oordeel overleven dat ‘zomer’ heet maar eigenlijk gewoon ‘oven’ is, om het woord crematorium maar niet te gebruiken.


Natuurlijk nam ik allerlei stekken mee uit de tuin van onze voormalige Nederlandse woning om hier onder de Spaanse zon in de tuin te zetten. Dat gaat lang niet altijd goed want het is een grote verandering voor de planten. Dus nam ik alleen planten mee waarvan ik weet dat ze hier in de tuincentra te koop zijn.  
Maar....... ook nam ik planten mee die van anderen heb gehad. Onder andere varens die ik van mijn ouders kreeg en een mini waterlelie van mijn broer en schoonzus.



De laatste zette ik een paar dagen geleden in een diepere waterbak en vulde die met water. De bladstelen waren te kort zodat de bladeren niet op het oppervlak konden komen. 


De volgende dag waren de stelen al weer gerekt en lagen de bladeren op het water. Dit herhaalde ik nog een keer en nu is de bak lekker vol en kan de kikker die ik in februari vond relaxed op een blad zitten. 




Nu nog een steen er bij, zei Rick en we hebben een Japans hoekje. 
In de Japanse traditie brengen kikkers geluk dus wie weet gaan er nu ook nog zwaluwen nestelen.




Met groeten Ton



























2 opmerkingen:

Jan Wilde een Tuin zei

Nu wachten op een echte kikker.
Gr Jan(Wilde een Tuin)

Ton zei

Hoi Jan, Wel een kikker die in een prins verandert. In de tuin zitten wel padden, een boomkikkertje heb ik een keer gezien in advocado boomgaard van de buren.