We schrokken beiden wakker en Rick riep: wat is dat?
Slaperig antwoordde ik: dat is Jan. Die moet om vier uur starten.
Rick keek op zijn wekker en zei dat het pas half twaalf was. Waarschijnlijk een gast die laat thuiskwam.
Blij hervatten we de slaap.
Maar deze foto is van half vijf toen wij moesten aantreden.
De eerste 7 kilometers gingen over een nog wat kille Waaldijk. Zo tegen een uur of negen begon het pas lekker op te warmen.
Het voordeel van het verblijf op schip Josefien is dat er leuk contact ontstaat tussen de wandelaars.
En..... die kom je dan natuurlijk ook gewoon tegen onderweg, eet vervolgens samen een broodje en besluit om gezamenlijk al kletsend verder te lopen.
Het gespreksonderwerp was geregeld: Jan.
Jan is nog heel jong en loopt om een bijzondere reden. Vorig jaar liep zijn zus de Nijmeegse voor de eerste keer en vanwege blesures verscheen ze de tweede dag niet aan de start. Bij thuiskomst had Jan gezegd dat ze een watje was en toch minstens de tweede dag had moeten starten.
Nou, dan lijkt het mij een goed idee als jij volgend jaar de Nijmeegse zelf eens gaat lopen. Dan piep je wel anders.
Dus startte Jan vanmorgen.
Via de Wandelapp werden alle wandelaars van schip Josefien gevolgd. Duidelijk werd dat onze Jan niet een snelle wandelaar was.
Toen wij na onze koele beloning de finish bereikten zou het nog twee uur duren voor Jan zijn 50 kilometer er op had zitten.
Pas nadat we een heerlijk dinner hadden genuttigd kwam een geblesseerde Jan pas aanzetten. Nou aanzetten. Strompelen leek het meer.
Het was nog erger dan mijn zus had gezegd, zei hij.
Of hij morgen gaat starten is bij deze nog lang niet zeker. Ik kon het niet nalaten hem een mietje te noemen.
We hadden dus een prettige eerste wandeldag. De stand staat op één blaar.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten