Mazzelpik.
In het hele land kans op gladheid behalve in Zeeland en de Wadden.
O, zei, Rick een mazzeltje want dan hoef ik niet te krabben.
Jammer dan, want er zat een dikke laag ijs op de ramen.
En natuurlijk sta ik dan ook te krabben.
Omdat het prachtig helder was en de zon net opkwam ging ik direct door naar de dijk voor wat foto's.
En ik blijf onder de indruk van de Wadse blauwen.
Wonderlijk trouwens hoe zo'n KNMI waarschuwing mijn denken beinvloedt.
Ik loop over de straat naar de dijk en in mijn hoofd hoor ik nog steeds het bericht: overal glad behalve op de Wadden.
Ik stap stevig door want het is koud en ja, daar gleed ik onderuit. Het was spekglad.
Ja, oen, dat weet je toch? Je hielp Rick toch krabben?
Daarna een beetje dubben: ga ik jutten of niet? Gisteren was het koud en nat en vond ik niets. Vandaag in de herkansing?
Ja en ik was om 11 uur op De Hors.
Niet alleen vond ik weer een paar gatenstenen maar ook een fossiele rugwervel. Kijk, daar doe ik het voor.
Nu loop ik niet alleen langs de vloedlijn. Regelmatig loop ik wat meer het strand op als ik daar iets interessants zie liggen. Als ik terug naar het water ga liggen er vier zeehonden.
Zij schrikken niet alleen. Ik ook en blijf meteen stilstaan. Ze blijven gelukkig liggen.
Ik pak mijn fototoestel en maak een paar foto's. Dat viel nog niet eens mee met halfbevroren vingers.
Steeds liep ik een paar stapjes dichterbij en ze bleven liggen maar keken me argwanend aan.
50 Meter afstand was the limit en vertrokken ze richting water.
En dit zijn de afdrukken van de pootjes.
Met groeten Ton
