Wat lach je nou?

We willen toch wat aan training doen voor onze wandel uitdaging in april/ mei.

Het gebeurt niet vaak dat Rick op me moet wachten maar ik vond toch dat ik een extra laagje kleding aan moest. Ik ren snel naar boven om mijn softshell jas aan te trekken. Halverwege de trap naar beneden zie ik een grijns op het gezicht van Rick.
Wat is er? Je lacht me gewoon uit.
Ja, wel een beetje. Jij ook altijd met die dikke jassen.

Daar heeft ie gelijk in want ik trek er ook nog mijn gewone winterjas over aan.
Als een Michelinmannetje stap ik naar buiten.

We zijn zo vroeg op het strand dat de zon net boven de duinen uitkomt en er staat een stevige windkracht 5.

Ik doe mijn capuchon op want krijg kouwe oren en steek mijn handen in mijn zakken.
We wandelen lekker door en praten weinig maar als stiltes te lang duren is er altijd wel iemand die zegt: gezellig he?
Als ik dat na een half uurtje vraag blijft het een beetje stil.
Wat is er?
Het is eigenlijk net te doen met dit jasje.
Hoe bedoel je?
Nou, eh.
Je hebt het koud.
Ja..

Dus ging de softshell uit en richting Rick.
Wat lach je nou?
Hou het op diepe liefde.

Met groeten Ton