Een paar jaar gelden had ik een gesprek met mijn oudste neefje.
Het ging over het gevoel van onveiligheid dat hij had ervaren tijdens de protestacties tegen de atoomwapens: Ban de bom. Hij was toen ongeveer een jaar of acht. "Elk moment kon de wereldoorlog uitbreken en dan zouden die bommen gebruikt worden en misschien ons huis vernietigd worden."
Het zou toch niet moeten dat kinderen zo'n gevoel hebben op die leeftijd.
Deze week is het 'de week van de jaren zestig' op radio Nostalgia, en er worden mensen aan het woord gelaten over hun ervaringen tijdens die woelige jaren. Tijd dus om ook zelf eens te kijken wat er in mijn koppie omging.
Nu ben ik geboren in oktober '58 en was eigenlijk nog te jong om ze bewust mee te maken. Toch is er wel een overheersend gevoel dat hoofdzakelijk via mijn ouders en wat later ook de krant en de tv kwam namelijk het beeld van onruststokers die tegen alles waren wat goed was. In mijn beleving was er niets mis met mijn/onze wereld: opgegroeid in een klein dorp binnen een veilige familie. Misschien ook omdat ik ben opgevoed met het idee dat je je aan de regels houdt.
Als ik dan ook de afgelopen dagen de verhalen hoorde moest ik steeds even schakelen. Het oude gevoel bewust naast me neerleggen zodat ik echt kon luisteren, zonder dat oordeel, naar wat gezegd werd.
Natuurlijk ben ik op latere leeftijd gaan zien welke goede dingen eruit zijn voortgekomen.
Wat muziek betreft herinner ik me de arbeidsvitaminen, die had mijn moeder altijd aan staan. In mijn beleving werden er veel Duitse schlagers gedraaid en dat vond ik dan altijd raar want er werd nog veel gemopperd over De Moffen maar hun muziek werd wel mooi gevonden.( ik was toen al rechtlijnig)
Ook het programma Moeders wil is wet is me goed bijgebleven -gepresenteerd door Mia smelt- dat mijn vader altijd Moeders bil in bed noemde met daarin het onderdeel De groenteman. Tjsa, tsja, tsja.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten