Egbert

Egbert is een ras Beagle en dit ras staat bekend om zijn eetlust. Ze vreten veel en van alles. Zo ook Egbert. Als pup schraapte hij al platgetrapte kauwgom van de straat en ook sinaasappelschillen waren een traktatie. Hij deed dit ook als we hem net hadden gevoederd.
Nu hij wat ouder is, is hij verzot op broodkorsten, patatzakken en papieren zakdoekjes. Niet direct het soort voedsel wat de natuur -voor een afstammeling van de wolf- heeft bedacht als zijnde gezond.
Als we zien dat koeien, als graseters, tegenwoordig hoofdzakelijk dierlijk voedsel krijgen vinden we het niet gek dat er allerlei rare ziektes ontstaan. Daarom voeren we Egbert, als vleeseter, rauw vlees.

Hij krijgt krijgt daarvan een pond per dag, slokt dit op in 30 seconden en likt daarna nog 3 minuten aan de etensbak. Daarna ligt hij lekker een uurtje uit te buiken op zijn mand.

Maar nu hij vier jaar is wordt hij kieskeurig. Alles met kip wordt traag opgegeten en de velletjes en levertjes blijven over. Eend en paard eet hij zelfs na drie dagen hongeren nog niet. Dus dat geven we ook niet meer.

Nu kreeg ik - eergisteren- in de dierenwinkel een pond rundvlees als promotie van een nieuw merk.

Hij weigerde het. Gisteren opnieuw voorgezet. Niets.

Nadat ik het vanmorgen had gemengd met het vertrouwde merk at hij het wel op.

Zoals op de foto te zien is heeft hij niets van een kat.

Waar komt die kieskeurigheid dan toch vandaan?

Met groeten Ton