‘Gezichtjes’

Ook donderdag waren we een daggie op pad.

Eerst voor een controle van de Dupuytren-hand in het ziekenhuis in Alkmaar. Zag er heel goed uit volgens de dokter.

Daarna liepen we naar onze voormalige woonplaats Heiloo voor een bezoek aan mijn schoonzus. Dat was niet alleen fijn om weer eens flink bij te praten maar we genoten ook van een heerlijke lunch.

En verder. Op naar Santpoort-Zuid. 

Ooit werkte ik een jaar als leerling-kok in het Procinciaal Ziekenhuis. 

Hier de hoofdpoort. 

Het was een ziekenhuis voor psychiatrische patienten. 

Een gevleugelde uitspraak van mijn moeder was ‘er lopen er meer omheen dan dat er in zitten’ en dan bedoelde ze in haar ogen getikte mensen.

En ik moet zeggen, ook al werkte ik er met plezier, wat natuurlijk iets over mezelf zegt, het ging er inderdaad nogal onconventioneel toe in de keuken.

Het is het ziekenhuis waar ik twee Keulse potten kocht. Het pathologisch museumpje werd opgedoekt en de spullen ervan werden verkocht. Ik liet mijn oog vallen op twee potten waar hersenen op sterk water in werden bewaard. Uiteraard zonder de inhoud.

Ze zijn mijn hele leven meeverhuisd en staan nu in Spanje.

Anyway. We gingen op visite bij een vriendin die een hart operatie had ondergaan en een week in een zorghotel verbleef. 

Rick zocht de route op via Maps en off we went.

Zo kwamen we door dit aangenaam koele bospad waar de achtertuinen op uitkwamen van wat nu niet direct sociale huurwoningen waren.

Uiteindelijk kwamen we direct achter de hoofdpoort van de eerste foto uit. Daar stond een modern gebouw dat dienst doet als residentie voor senioren en twee kamers die dienst doen als zorghotel.

Het was er prachtig en ook heel luxe. 

Niet alleen goed om te zien dat de vriendin goed werd verzorgd: het ging gelukkig al weer een stuk beter met haar. We keuvelden er heerlijk een uurtje en luisterden nog naar een stukje van het concert dat we in Spanje gaven waarbij we alle drie even geëmotioneerd raakten.

Zo rond zeven uur kwamen we weer in het Helderse aan. En daarmee waren we wel even uitgereisd.

Tijd voor een paar rustiger dagen ook al zaten die vol met hortus en hospice. Ook daar is het in de vakantietijd lastiger om de roosters gevuld te krijgen en wij? Wij hebben niet veel andere activiteiten en de werkzaamheden geven ons veel vervulling.

In de Hortus staan we altijd in de entree. We verkopen daar toegangsbewijzen en er is ook eenvoudige horeca. We slepen dan met koffie en taart. Ook is er een winkelhoekje waar planten en snuisterijtjes te koop zijn. En er zijn soms hele leuke snuisterijtjes.

Die snuisterijen worden vaak geschonken.

Zo zat ik vrijdag met een kopje koffie een beetje voor me uit te staren.

Zie ik ineens twee ‘gezichtjes’. En toen dacht ik meteen aan het blog Bertiebo die vaak ‘gezichtjes’ plaatst.

Misschien ben ik wat naïef maar ik zag toch echt twee ogen een neus en een mondje. Weliswaar was dat neusje slechts een klein rond kuiltje maar toch.

Maar de volgend dag toen ik opnieuw naar die gezichtjes keek zag ik toch echt wat anders. 

Heb je het eenmaal gezien kan je het nooit meer ont-zien. Dus toen ik Rick attendeerde op de vazen die ze ook heel grappig vond besloten we om ze kopen.

Met groeten Ton