Na twee zwaarbewolkte dagen scheen vanmiddag weer de zon.
Misschien duurde het opengaan van de eerste narcissen daarom wat langer want eigenlijk verwachtte ik dat gisteren al. En eigenlijk komt ie morgen pas echt helemaal tot volle bloei.
Ik moet de afgelopen dagen regelmatig aan mijn vader denken als ik in de tuin bezig ben. En hoe vaak ik hem dan uitspraken en opmerkingen hoor zeggen. Maar ook kritiek.
Wat staat er een vuil in je tuin. Moet je dat niet wieden?
En hop: weg met die brandnetel. Het moet er tenslotte netjes uitzien.
Maar als lezend en filmpjes kijkend op het www leert me dat, zeker in droge gebieden, juist de onkruiden helpen met het bedekken van de aarde. En het zijn juist die onkruiden die goed zijn aangepast om als eerste open plekken te koloniseren en de weg te bereiden voor meerjarige kruiden en later de struiken (successie). De aarde houdt namelijk niet van kale plekken. Dat is ongeveer als voor ons als het hebben van een wond. Bedekken dus.
Nu doe ik dat de laatste jaren al zo veel mogelijk met allerlei organisch afval dat ik uit de containers trek en dan langzaam kan composteren in de borders. Dat organisch materiaal verteert wel maar heel langzaam vanwege de droogte. Daarmee zorgt het er wel voor dat eventuele regen de aarde niet dichtslaat en ook langer vochtig blijft en koeler. Genoeg voordelen dus.
Toch zou het beter zijn als die mulch sneller zou verteren en dat kan gebeuren als er planten in groeien.
Nu staan er al een berg planten in de tuin maar het is nog lang niet zo dat er een soort ononderbroken vegetatie is die zijn eigen microklimaat veroorzaakt.
Onkruiden kunnen daarbij helpen. Zij zorgen voor extra schaduw en minder wind tussen de planten waardoor er minder verdamping is.
Daarnaast zijn de onkruiden ook planten die hier van nature thuishoren en hun plaats hebben in het grote geheel van bloemetjes, bijtjes en voedingsstoffen in de bodem.
Dus laat ik de laatste jaren best al best wat vaker onkruiden staan, wel de mooi bloeiende, maar in onbewaakte ogenblikken wordt mijn hand dan toch weer door mijn vader geleid.
Maar nu heb ik duidelijk tegen mezelf gezegd dat het wilde spul mag blijven staan.
Ook in het grind.
En dan niet alleen de wilde lupine omdat die mooi paarsblauw bloeit.
Ik trek de onkruiden nu pas uit als ze groter/groot zijn en veel groen afval geven of voordat ze massaal in het zaad schieten want het kan natuurlijk ook te gek.
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Ik zou dat niet doen Ton ik heb mooie bodembedekkers daar komt het onkruid niet door heen en ze houden het zonlicht tegen zodat de bodem niet zo hard uitdroogt en ik probeer het onkruid voor het bloeit te verwijderen dan heb ik het jaar erop minder werk.
Hoi Jan, Heb geen bang Jan. Ik laat het niet uit de hand lopen. Met groetenTon
Ik hoor mijn overbuurvrouw regelmatig denken (denk ik): wat een slordigheid daar bij de overburen (wij dus), overal groen (plantjes) tussen de stenen …. Bah. En ik op mijn beurt gruwel van haar fantasieloze grijze struin vol split zonder groen.
Hoi Inge, Tja, over smaak valt nu eenmaal veel te twisten maar in deze tijd zou je toch inmiddels als burger ook iets willen bijdragen aan de klimaat adaptatie door wat meer groen in de tuin te halen. Of wat minder steen. Ik herinner me dat in mijn eerste huis (1984) alle buren begonnen met het beplanten van de voortuintjes maar na een jaar of vijf was ik nog de enige met, wel wat wilderig, groen. De rest was slechts tegels en grind. Met groetenTon
Een reactie posten