Waar was jij toen de muur viel?

Weet jij nog waar je was toen De Muur viel?

Ja, ik weet het nog. Ik was in Auckland New Zealand en zie mezelf nog zitten voor de tv. Wat was het onwerkelijk en herinner me nog dat ik dacht: in wat voor Europa kom ik zo direct terug (ik zou pas half juli weer in Nederland aankomen)? Dat gevoel werd in de weken erna alleen maar sterker na het ineenstorten van Rusland, het Oostblok en de executie van de Ceausescu’s.

Nu we het toch over muren hebben. Wat stond er vanmorgen in het NRC? Dat er sinds de val van de muur alleen maar meer muren in de wereld zijn bijgekomen.

Ook al zijn ze onschuldiger dan de muren waar het NRC het over heeft ook ik bouw muren.

Nu Rick is begonnen met het schilderen van de ijzeren hekken, kon ik natuurlijk niet achterblijven. Dus begon ik aan een klein stapelmuurtje bij het waterdepot.

Rick had al een paar keer voorzichtig uitgestoken of ik wat aan dat doorgangetje wilde doen. De afgelopen weken sleepte ik links en rechts wat stenen mee naar huis. Niets stond er in de weg om dit klusje te doen.

Een ‘voor’ foto.

En hoe is het mogelijk. Na het nemen van de foto en het pakken van pikhouweel en schep begon het te regenen. Nu duurt dat nooit zo lang maar er viel vier millimeter en na een uurtje was het weer zonnig en trokken de wolken weg richting zee.

De klus kwam vanwege de interruptie niet af. Dat deed ik de volgende morgen want er kwam visite en dan is het altijd leuk om een beetje te showen met ‘recent eigen werk’.

Na foto.

En.... dat gebeurt niet zo vaak. Ik ben tevreden met het resultaat.

Minder met de schouders want die geven na zwaardere klussen wat ongemak. Of dat te maken heeft met het dragen van de rugzak weet ik niet maar het is net niet prettig.

Gelukkig kon ik daarna licht huishoudelijke werk doen en gezellig kletsen met de visite.

Met gasten kom ik ook weer eens op het blog.

Ook al is het niet altijd even flatteus.

De laatste dagen waait het mij te hard, ook gisteren. We zaten daarom boven op het terras uit de wind, in de zon.

Heerlijk om gasten te hebben die een uitgebreid rondje door de tuin willen.

We daalden zelfs af naar de lagere regionen.

En een middag is zo voorbij als er leuke gesprekken zijn. Zelfs hond Paco had nog geen zin om weg te gaan.

Bijkomend voordeel van visite is dat we de afwasmachine mogen gebruiken. Van onszelf natuurlijk.

Vanmorgen hadden we de generale repetitie met het Coro de Cómpeta in Maro. Maro is een klein dorpje dat tegen Nerja aanligt en waar de toegang is van de grotten van Nerja. Trouwens, die zijn beslist een bezoek waard.

Het koor zingt morgen tijdens Rememberanceday. Voor onze Nederlandse ogen en oren een behoorlijk beetje chauvinistisch en militaristisch van snit maar we zingen in dit koor en zingen daarom gewoon mee. 

Vamos a ver, we gaan het zien.

Ooit schreef ik op dit blog dat ik twee dingen tegelijk kan doen. Bijvoorbeeld erwtensoep maken en lezen, of bij de haard zitten en een opera luisteren.

Op het ogenblik heb ik eenzelfde ervaring: ik kan compost maken en tegelijkertijd op de bank liggen en sudoku’s maken.

Elke ochtend controleer ik de temperatuur van de composthoop. Eergisteren was die 29 graden, gisterochtend 38 graden. Een beetje teleurstellend ook al loopt het wel op. Vanmorgen was de kern al 48 graden en misschien zelfs hoger maar ik durfde de kamerthermometer er niet langer in te houden omdat die niet hoger gaat dan 50. 

Helemaal in mijn noppen dat het werkt. Er komt een heerlijke geur uit de hoop en met de verwachting dat het een koude nacht wordt hoop ik dat er morgenochtend stoomwolkjes te zien zijn.

Met groeten Ton