Gemakzuchtig

Waar je als mens allemaal niet blij van kan worden.

Natuurlijk kon ik het tijdens de tocht naar Rome ook niet laten. Ik verzamelde, ook al was het niet zo veel als in Japan, zaden, bollen en knollen.

En dan wil ik ook dat ze het gaan doen. Het geduld werd op de proef gesteld, want ik ben nogal ongeduldig. Maar wat zag ik gisteren?

Een piepklein blaadje.

Een blaadje van die leuke wilde mini Cyclaampjes die bijna overal rond de Middellandse Zee voorkomen.

De groeipunt waarvan ik in Italië dacht dat het een Herfsttijloos was, zag ik een paar dagen geleden al, maar het is denk ik eerder een plant uit de familie van de Aronskelken.

Ook leuk vind ik de zaaddoos van de Alocasia. Volgens het WWW is het een heel gedoe met die zaden en is het eenvoudiger om de plant te vermeerderen via jonge scheuten.

Maar het allerleukst is toch wel dat het contact hersteld is met de vrienden die ons vlak voor de reis in de ban deden. Aan beide zijden bleef het ‘geen contact hebben’ wringen. Afgelopen week een paar gesprekken gehad en de lucht is geklaard. 

Vanmorgen viel me het lijn- en kleurenspel van de opkomende zon met het schilderij op. Natuurlijk moet ik dan wel eerder dan ik eigenlijk wil, mijn warme nestje uit om een foto te maken. Ik was dus gewoon vroeg op.

En de zon scheen en de compost vroeg aandacht en dat kreeg ie.

Eigenlijk ben ik vaak wat té gemakzuchtig en dan krijg je niet het resultaat wat beloofd wordt.

Warm composteren. Dat leek me wel wat. Het gaat snel en dat trekt me wel aan. Ook zou het in volume minder slinken dan bij koude compostering. Ook een prettige bijkomstigheid.

Uit de container jut ik nu om de paar dagen een flinke zak met groenafval. Bij De Klompen gooi ik dat netjes op een hoop en hoop dat het dan vanzelf gaat verteren. 

Jaha, maar dan moet je wel een beetje de verhouding van het groenafval en bruinafval in de gaten houden en moet er voldoende water aan toegevoegd worden want anders gaat het niet werken. 

Na een paar dagen zou de binnenkant van de hoop dan een temperatuur van ongeveer 60 graden moeten krijgen. Dus ging ik met thermometer gewapend temperaturen. Gat in de hoop maken en met mijn hand zo diep mogelijk de thermometer inbrengen.

Uhuh, 40 graden Celsius. Das niet erg warm jongen. Wat betekent dat?

Nou uh, te droog en te weinig bruin materiaal. Wellicht ook niet goed gemengd.

Dus keerde ik de hoop om. Nu is dat sowieso na vijf dagen de bedoeling maar het mooiste zou dan wel een hoge temperatuur zijn. Eigenlijk moest ik dus gewoon opnieuw beginnen.

Ik voegde wat meer bruin materiaal toe in de vorm van druiventakken, dennennaalden en de droge grote bladeren van Avocadobomen en mengde dat met het verse natte gras en haagsnoeisel dat ik uit de containers had meegnomen en sproeide er veel water over.

Toch zag ik ook wel tekenen van compostering zoals de witte schimmel op de bladeren.

Na een kwartiertje had ik mijn ochtendgymnastiek gehad en stond er een mooie hoop. Nu mag die eerst weer vijf dagen staan voordat ie opnieuw gekeerd moet gaan worden. Voor het monitoren is het goed om elke dag de temperatuur te controleren.

Aanvulling van 7 november.

Verschillende keren las ik een blogbericht over dat hot- composting en steeds las ik dat ‘de hoop minstens 1,5 kubieke meter groot moest zijn. Maar gisteravond las ik het bericht voor de honderdste keer en wat staat er echt? Er staat dat die 1,5 m HOOG moet zijn en dat is toch echt wat anders.

Dus ging ik vanmorgen meteen weer compostjutten in Torrox Costa en bij thuiskomst maakte ik eerst de hoop smaller en hoger en gooide er daarna nog een extra laag van 50 centimeter bovenop. Nu is ie echt 1,5 meter hoog.

Einde aanvulling.

Nog iets waar ik blij van werd. Niet zozeer van de viezigheid op de tegels maar meer dat er steeds meer dieren rond het huis komen.

Aan de hoeveelheid poep en de braakbal te zien dacht ik aan Uilen. Die zitten hier wel in de buurt maar niet echt rond het huis. Maar misschien door het meer natuurlijke dat ik hier nastreef wordt het wellicht aantrekkelijker voor ze. Als dat het resultaat zou zijn van mijn inspanningen zou ik wel heel tevreden zijn.

Het braakballetje, ongeveer drie centimeter lang, legde ik in de zon te drogen om later op de dag uit te pluizen.

Maar dit is helemaal geen uilenbal. Er zitten geen haren of botjes in. Het zijn stukjes insect die ik zie. Wat voor beest kan dit zijn geweest? Op internet kan ik niet vinden dat er andere dieren dan vogels zijn die braakballen produceren. Aan de keutels die er liggen zou het een Gekko kunnen zijn maar die braken toch echt geen ballen.

Met groeten Ton