Vlasleeuwenbek

Meestal vragen we ons af wat er veranderd is tijdens onze afwezigheid. En eigenlijk altijd is er nauwelijks iets gebeurd.

Den Helder timmert behoorlijk aan de weg en zeker in de stad is een grote renovatie aan de gang. Die is al een aantal jaren geleden in gang gezet en er is al veel gedaan. Wij vinden dat er mooie gebouwen zijn neergezet, o.a. de mooiste bibliotheek van de wereld, verpauperde winkelstraten worden woonstraten, nieuwe bestratingen, horeca die wordt verplaatst en een stadspark dat van het station doorgetrokken wordt naar de zeedijk.

Toen we maandagavond van het station naar ons huis liepen zagen we dat er nogal wat was veranderd in de stad.

Zo wordt er nu gewerkt aan aan het verfraaien van een pleintje vlakbij ons huis.

Het appartementencomplex dat vlak bij de dijk wordt gebouwd is tijdens onze afwezigheid op hoogte gekomen. Met het groene dak ben ik content.

Vlak voordat we naar Rome vertrokken werd een groot deel van de horeca uit de stad naar Willemsoord verplaatst. De leegstaande panden zijn in de tussentijd dichtgetimmerd en er wordt inmiddels gesloopt. Op deze plek zullen woningen gebouwd worden.

Tegenover deze panden is een kantoor gesloopt zodat het stadspark van het station naar de Zeedijk doorgetrokken kan worden.

Achter het hek en de chemische toiletten is op de foto nog net de dijk te zien.

In de richting van het station staat nog een kerk die genomineerd is voor de sloop.

Als de kerk weg is staat alleen Macdonalds nog de verwezenlijking van het stadspark in de weg. Het park komt voor een groot deel op het oude spoorwegemplacement dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd verwoest.

Men dan kan vanaf het station in een lijn naar de dijk kijken en lopen.

Bovenop de dijk is er dan een weids uitzicht over Marsdiep en Texel. Deze foto is van woensdag en toen was het wat grauw.

Vandaag was ik er opnieuw en zag ik dit.

Silo’s gemaakt in ‘t Zand en via het Noord Hollands kanaal naar hier gevaren.

Het was helder en windstil weer (vind ik heel prettig) en het licht prachtig.

Met het inzoomen werd de kleur nog mooier.

Het zien van het Marinefregat dat bij de Razende Bol op zoek is naar de vermiste mannen van de gezonken kotter is wel een moment om even stil te staan en te beseffen hoe mooi de wereld is en hoe bevoorrecht ik ben.

Donderdag liep ik langs het huis van medeblogster Vlasje en besloot om te stoppen en haar te ontmoeten. Werd een bijzonder gesprek. Elkaar kennen terwijl je elkaar nog nooit hebt ontmoet. En natuurlijk ging ik haar bezoeken omdat hetgeen ze op haar blog schrijft, mij aanstaat. Er was beslist voldoende om twee uur te praten in een uur.

Ik weet niet hoe het komt maar er zijn veel blogs waar ik geen reactie op kan posten. Niet zonder het gebruik van een Google account maar ook niet mét. Dus ook op het blog van Vlasje kan ik geen bericht plaatsen. Dus voor Vlasje: ik heb het een bijzondere ontmoeting gevonden. Beslist voor herhaling vatbaar.

Met groeten Ton