Rust

De storm zijn we zonder schade doorgekomen. Wel is het zicht verminderd. 

Zullen we een rondje dijk wandelen, vroeg Rick vanmiddag. 

Uh, moet het?

Jaren lang had ik periodes waarin ik veel las, mijn luie periodes noemde ik die en tijden waar ik meer zin had in ‘doe dingen’ en de boeken links liet liggen. De laatste leesperiode is al een behoorlijke tijd geleden. Ik was er gewoon een beetje zat van. Het kon me over het algemeen niet boeien. Ja Judas van Astrid Holleeder las ik in een adem uit. Ook het boek Voor Jou van Jojo Moyes las ik binnen een dag, ging daarvoor zelfs pas om half twee naar bed. Maar andere boeken waar ik in begon las ik slechts met moeite uit of legde ik na een paar hoofstukken worstelen verveeld weg. 

Maar de laatste weken is het hek van de dam. Origin van Dan Brown, Wij waren hier van Karen Thompson Walker, De Clintons van Twan Huys, De Wafelfabriek van Roman Helsinki, Kom hier dat ik u kus van Griet op de Beeck en nu De mooie voedselfabriek van Giulia Enders. 

En het voelt alsof het nog lang niet klaar is. Gelukkig liggen er nog een stuk of wat op de plank van o.a. Joris Luyendijk, Paolo Cognetti, Artur Japin, Michael Wolff, Adriaan van Dis en enkele anderen. En wat is het heerlijk om even helemaal van de wereld te zijn, de gemoedsrust te ervaren om uren te lezen zonder het idee te hebben dat iets anders belangrijker is dan de letters op het papier dat je in je knuisten houdt. Ik was het eigenlijk gewoon vergeten.

Dus nee, ik had eigenlijk geen zin om te wandelen. Toch ging ik mee om me al lopend te realiseren dat ik het storm geweld van gisteren al lezend aan me voorbij had laten gaan. 

Anyway, er was genoeg te genieten. Prachtige wolken, een kerktorentje dat net boven de dijk uitsteekt en de schoorstenen van een rijtje huizen.

Met groeten Ton