Waarom gaat het altijd zo moeizaam?
Vanmorgen een afspraak met de verpleegster die in het gezondheidscentrum de hogebloeddruk patiënten behandelt. Het leek me beter om voordat we weer afreizen naar de zon even langs te gaan om contact te leggen en voldoende medicatie te regelen voor de tijd die we in De Klompen gaan verblijven. Mede doordat het zo’n leuke ontmoeting was leek het me een strak plan om de lekkende kraan in de keuken te vervangen. Ik stel dat soort klussen graag enigszins uit.
Zo stond ik een uurtje later bij de bouwmarkt het kranen assortiment te bekijken. Oei wat een berg verschillen. Niet alleen in vorm maar ook in gebruiksmogelijkheden. Uiteindelijk maakte ik een keuze en zocht vervolgens in de voorraad naar de betreffende kraan. Mazzeltje: er stond nog één exemplaar. Bij de kassa viel mijn oog op de achterkant van de doos: is het een uitvoering met een handdouche. Nou, die wil ik niet.
Een knul van de servicebalie liep met me mee om te helpen. Gelukkig er waren nog kranen zonder handdouche en bij het afrekenen ging er 35% korting af. Helemaal blij naar huis.
Voordat ik kon beginnen met het verwijderen van de oude kraan eerst het ingebouwde vuilnisemmertje gedemonteerd. Vervolgens de kraantjes onder het aanrecht dichtgedraaid en de leidingen laten leeglopen. Tja en dan kijk je liggend op je rug naar boven hoe de boel is gemonteerd. In het schemerdonker van het kastje, in de kleine ruimte tussen de achterwand en de spoelbak kon ik met mijn kippige blik nauwelijks iets zien. En dan viel er ook nog af en toe een druppel water op mijn bril. Waxinelichtje aangestoken zodat Rick wat kon bijlichten. Ja, met een schroevendraaier geprobeerd de boel los te draaien. Dat ging niet. Dan maar met een tang. Daar was eigenlijk geen ruimte voor. Inmiddels vloek ik dan al behoorlijk. En om het leuker te maken viel de bril van mijn neus omdat er een schroefje was uitgevallen waardoor het rechterpootje losliet.
Tijd om stoom af te blazen en naar Specsavers te gaan voor een minireparatie. Dat ging met een té klein schroefje en een plakbandje maar daar heb ik dan geen moeite mee.
Opnieuw onder het aanrecht terwijl Rick naar de montage instructies van de nieuwe kraan keek. “Want dan kan je misschien zien hoe je kan demonteren.”
En dat werkte geweldig. En na een minuut of tien zat de nieuwe kraan helemaal keurig op zijn plek om er achter te komen dat ik een kraan had gekocht waar het uitloopstuk niet kan draaien.
Gelukkig is dat uitloop stuk wel korter dan de oude waardoor we konden verklaren dat het helemaal goed was zo.
Ik bracht het gereedschap terug naar de berging waar ik een buurman tegenkwam die ik nog niet eerder had ontmoet. We stelden elkaar voor en maakten een kort praatje waarna buurman naar zijn garage liep en ik even later hoorde hoe hij zijn fietsband oppompte. Dat ging blijkbaar niet helemaal naar wens en hij vloekte daarbij de duivel meer dan gemeend uit de hel.
Ik werd er helemaal naar van.
Nu zegt Rick heel vaak tegen me dat ik niet zo moet vloeken en dat hij daar niet tegen kan.
Maar ik vloek toch niet tegen jou, zeg ik dan.
Ja maar ik vind het heel onprettig want ik moet het wel aanhoren.
En nu stond ik me daar zelf onprettig te voelen terwijl het gescheld van buurman dus echt helemaal niets met mij te maken had. Oei dacht ik ineens: dit is dus wat Rick bedoelt. En ook al heeft hij het me meerdere keren gezegd: nu drong pas tot me door wat hij bedoelde.
Terug in de woonkamer heb ik mijn excuses aangeboden en gezegd dat ik nu weet wat hij bedoelt en ik op mijn gedrag zal letten.
Bij het afscheid van de buren in Heiloo kregen we geld voor de aanschaf van een Brabantia afvalemmer.
Zullen we naar Blokker gaan voor die afvalbak, zei Rick anderhalve week geleden?
Ja, das goed. Wat blijkt: Blokker is dicht vanwege verbouwing en ging pas vanmorgen weer open. Vanmiddag het uur u. Op naar de vuilnisbakken.
Mooi assortiment en wij zochten een mat roestvrijstalen bak uit. €42.00
Wat een koopje, riep ik uit. Normaal zijn ze rond de €100.
Rick trekt hem uit het rek en we zoeken meteen een klein emmertje uit voor in de badkamer.
Tjeetje, en zelfs dan hebben we nog geld over. Wat zijn we een mazzelaars.
Komt er een verkoopster bij ons staan. Ik zal een ander voor u pakken uit het magazijn. Die zit in een doos en er zitten nog geen vette vingers op.
Het duurde nogal lang voordat ze terugkwam.
Uh, wat is de prijs, vroeg ze.
42 euro en nog wat, zei Rick.
Ja, dat is eigenlijk een fout. Daarom duurde het ook zo lang voordat ik terug kwam, ik moest het eerst nog even uitzoeken maar normaal gesproken zijn ze €99.
Wij vonden het ook al zo goedkoop, zeiden we en vertelden dat we geld hadden gekregen van de buren en dat we daar nu twee afvalbakken voor konden aanschaffen.
Maar u krijgt hem toch voor de lage prijs.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten