Nou, nou, he, he, het houdt wat.
Dinsdagochtend vroeg op want er stond een daggie Den Haag en Delft op het programma en..... het was de dag dat mijn vader negenennegentig jaar zou zijn geworden. Het leek me leuk om een kort blog aan hem te wijden. Dus zat ik een beetje gehaast op mijn Ipad, de trein wacht niet tenslotte, een leuke tekst te typen. Foto erbij en uploaden. Niets. Niks uploaden. Error.
Gisteren nog steeds error. Wel mailde ik de maker van de App die direct antwoordde dat er iets was met Picassa maar dat het spoedig zou zijn opgelost en dat was vanmorgen.
Jipieeeeeee.
23 Januari dus. De dag dat mijn vader 99 jaar zou zijn geworden.
Ik was misschien een jaar of acht dat mijn vader zei. Nooit bloeide er op mijn verjaardag een narcis. Nu is het wel een vroegbloeiende soort maar toch: bloeiende narcissen op mijn verjaardag.
Onderstaande foto maakte ik afgelopen zondag en voor ons is dit inmiddels meer regel dan uitzondering.
Deze zijn voor Johan.
We gingen met de trein van acht uur naar Den Haag waar Rick een afspraak had en omdat we toch al zo zuidelijk zaten, knoopten we er meteen een bezoek aan blogvriendin Emie in Delft aan vast.
We hadden voor Rick’s afspraak een uur of vier uitgetrokken maar met anderhalf uur stonden we weer buiten. Dat was heerlijk maar daardoor viel er nog wel een paar uur tijd te doden. En omdat we beiden niet zo van die stadsmensen zijn viel dat nog niet mee. Zullen we dan maar wat winkelen, stelde ik tegen beter weten in.
Nou uh, hoeft het niet?
En in een museum hadden we beiden geen trek.
Eerst maar ergens wat drinken.
Pappa Eatalia aan de Grote Markt leek ons wel wat. Zag er allemaal sfeervol en netjes uit dus stapten we zaak in en zochten een tafel uit aan het raam. Nog voordat onze broeken de zitting raakten kwam de ober ons vragen of we met twee personen waren.
Ja.
Zoudt u dan aan een twee persoonstafel willen gaan zitten want anders houdt u twee extra stoelen bezet.
Als twee gedweeë lammetjes lieten we ons naar een andere tafel leiden en gingen toch wat verbouwereerd zitten.
Hoezo houden we twee extra stoelen bezet?
Koffie was trouwens heel goed.
Waar we wel prettig en vriendelijk werden geholpen was in de bloemenzaak Lola Viola. Mocht je in de Jan Hendrikstraat van Den Haag zijn en daar bloemen nodig hebben ga snel naar Lola.
Anyway. Na de bloemen bleven er nog steeds een paar uur over dus liepen we als echte toeristen door onze residentie.
Bekend van radio en tv zullen we maar zeggen.
Ik hoop dat het geen teken is want ik ben nogal Europees gezind.
Om vier uur waren we bij Emie en haar man in Delft. Ik ken Emie van haar blog Wonen in Caldese en toen ze daar drie jaar geleden een oproep deed voor vrijwilligers om een weekje in de tuin van hun Italiaans huis te komen helpen, reageerde ik direct.
Het werd een bijzondere en leuke week. Dus was het woensdag een warm weerzien en ondanks dat je elkaars blog leest blijft er echt nog genoeg over om vijf uur genoeglijk vol te maken.
Vanmorgen hadden we nog wat laatste klusjes af te ronden zodat ons appartement nu klaar is om te verhuren aan toeristen als we in Spanje verblijven. Vanmiddag was er tijd voor een lekkere wandeling op Texel en natuurlijk vond ik op het strand een gatensteen.
En zo somber als het was: op de boot naar de vaste wal zagen we glimpje ondergaande zon.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten