donderdag 27 april 2017

Een moeder .........

Heb niets tegen het Koningshuis maar ben er ook niet heel erg mee bezig.

Ik was er helemaal klaar voor.

Tja, en zit je als Nederlander in den vreemde gewoon een heel interview met Willem Alexander uit. Zou het dan toch zo zijn dat je in het buitenland ineens meer waarde hecht aan je nationaliteit en allles wat daarmee samenhangt?
Wat ik wel weet, is dat als er negatief over mijn geboortedorp werd gedaan ik dat dorp ging verdedigen. Wellicht ook eens aan denken als het over allochtonen in Nederland gaat want allochtonen zijn ook niets menselijks vreemd.

Voordat het interview zou worden uitgezonden moest ik nog wel eerst een klus afmaken. Uiteraard had dat te maken met de Swales. Ik had best veel waterslangen bij de vuilnis weggehaald en die moesten nog worden aangesloten op het regenwater verdeelpunt. Dat verdeel punt is een 300 liter grote bak waar ik gaten heb ingemaakt waar die slangen doorheen gestoken worden. Dat moest klaar want voor vandaag was regen voorspeld.

Wat mij in het gesprek met de Koning het meest raakte, was dat hij verdriet had voor het verdriet van zijn moeder.
Dat mijn oudste broer stervende was en hij van de pastoor de laatste sacramenten kreeg toegediend lag hij in een ziekenhuisbed. Alle familieleden stonden er om heen. Ook mijn moeder.

Ik weet niet meer precies hoe het ging maar volgens mij zei hij: en dan lig ik hier alleen in dat bed. Hij stak zijn hand uit voor steun en mijn moeder pakte die.

Dat moment waarop mijn moeder de vermagerde hand van mijn broer pakte voelde ik me intens verdrietig. Dit zou niet zo moeten zijn. Een oude moeder zou dit niet mogen meemaken. Maar zoals alles in het leven: het gebeurt gewoon wel. Zonder reden, er wordt niet gestraft, er wordt niet gekeken naar leeftijd en...... zonder aanziens des persoons want ook een Koningin verliest dus haar zoon.

Nadat ik me vanmorgen had gedouched en aangekleed was ik niet helemaal tevreden. Terug naar de kledingkast voor een oranje shirt en sokken. 


Nu was ik er klaar voor. Ook al gingen we niet voor een oranje tompouce naar Algarobo costa.

En de verwachte regen bleef, op een paar nachtelijke spetters na, uit.

Met groeten Ton

Geen opmerkingen: