Rick, netjes als ie is, haalde een oude mat uit de schuur en legde die in de deuropening.
In eerste instantie viel het me niet zo op - Egbert ligt wel vaker midden in het looppad - maar langzamerhand werd het duidelijk: hij ligt steeds op díe mat. Niet op de zwarte mat, niet in de mand, niet in de bench en nagenoeg niet meer op de grond. Dat laatste is heerlijk want ik hoef nu niet elke dag te dweilen.
Het bijzondere is dat het de oude mat van mijn moeder is. Nadat ze uit haar appartement moest nam ik die mee naar huis en als ik bij haar op visite ging in het verpleeghuis nam ik hem mee zodat Egbert, daarop liggend, zijn bot kon kluiven. Na haar overlijden gebruikte ik hem niet meer en lag ie een beetje verloren in de schuur.
En nu?
Nu word ik blij van het feit dat Egbert er zo mee in zijn nopjes is.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten