Het klonk wat bevreemdend om zeven uur in de ochtend in het park maar ik kreeg er rillingen van, zo mooi.
Toen ik gisterochtend Egbert uitliet hoorde ik een prachtige vrouwenstem. ,Maar omdat in het dorp ook een psychiatrisch centrum staat was mijn eerste gedachte: die is gek of heeft volledig vrije expressie.
Vanmiddag opnieuw gezang. Een hoge stem die heel helder klonk af en toe wat weg ijlde tussen de bomen. Ik sleurde Egbert mee, die eindeloos stond te snuffen aan een bepist struikje en zag een jonge vrouw lopen waar het gezang uit vandaan kwam.
Ik sprak haar aan en kwam al heel snel tot de conclusie dat ze tot de tweede categorie hoorde. We hebben wel een half uur staan praten over zingen in het algemeen en over vrij zingen in het bijzonder. En ik blijf het verbazend vinden hoe dingen op mijn pad komen. Want niet alleen de nieuwe zangjuf leert me de emotie van een lied over te brengen, ook de workshop podium presentatie ging over hetzelfde onderwerp.
En met al mijn openheid moet ik zeggen dat het nog helemaal niet zo eenvoudig is om dat te doen. Bij de zangjuf ben ik al een paar weken bezig om The winner takes it all, van ABBA te zingen. En dan bedoel ik de tekst zo te zingen dat een ander geboeid blijft luisteren en begrijpt waar het lied over gaat.
Begin maar, zei ze woensdag. Ik begin te zingen, ze begeleidt me op de piano en na een paar maten moest ik stoppen.
Lees de tekst eerst eens.
Dus begin ik hardop te lezen.
Is dat hoe je dat zou zeggen?
Nou eh.
Ik begin opnieuw en als ik het eerste couplet heb gelezen mag ik het zingen.
Ze zingt nu zachtjes mee en opeens kijkt ze om en zegt'je moet wel door zingen' maar ik zit met een dichte keel en natte ogen.
Goed zo, dat is wat ik bedoel. Nu alleen nog leren doseren.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten