In memoriam

Toen mijn vader was gestorven kon ik zonder moeite een paar gebeurtenissen opsommen die hem typeerden. Bij mijn moeder vind ik dat moeilijker. Ik denk dat dat komt omdat ze heel evenwichtig was. Ik blijf daarom steken in algemeenheden als geduld, rust en tevredenheid, zorgzaamheid, gastvrijheid, hulpvaardigheid.  Maar om deze eigenschappen louter als eigenschappen te benoemen doet geen recht aan haar.

Ik heb laatst een boek gelezen en dat ging over 'de taal der liefde'

We weten allemaal wat liefde is.

Maar hoe uiten we onze liefde?

Je kan liefde namelijk op verschillende manieren uiten.
B.v. In lichamelijkheid, of met woorden, met kado's of aandacht en tijd maar ook in zorgzaamheid. Als mens gebruiken we al deze talen maar meestal is er één of twee die overheersen.

Het kan lastig worden als mensen verschillende liefdestalen hebben. Ze begrijpen elkaar niet en dan krijg je het volgende:

Je zegt ook nooit dat je van me houdt.

Waar heb je het over? Ik zet toch altijd de vuilnisbak voor je buiten.

De eerste zin heeft 'woorden' als liefdestaal, de tweede 'zorgzaamheid'.

Als ik nu het leven van mijn moeder bekijk vanuit de uitgangspunten van dit boek, kende ze haar talen.

Door zorgzaam te zijn.
Het heeft ons aan niets ontbroken. Waren we ziek kregen we bouillon. Lagen we in het ziekenhuis kwam ze elke dag op visite. Hadden we een bloeding in enkels of knieën rende ze af en aan met koude kompressen.

Door tijd en aandacht.
Ze naaide onze kleren, breide onze truien sjaal en mutsen, knipte onze haren. Ze kookte niet alleen ons dagelijks voedsel maar verzorgde dat in de groentetuin maakte het schoon en zorgde voor een wintervoorraad. Toen we buitenshuis gingen wonen hielp ze met behangen. Kwam je op visite dan was je welkom en nam ze alle tijd om naar je te luisteren.

Door kado's.
Met kado's zijn we niet overdreven verwend maar nadat onze ouders in Egmond Binnen gingen wonen kregen we het ouderlijk huis om te verdelen.

Lichamelijkheid en woorden.

Toen ik als 8 jarig kind voor vier maanden naar de revalidatie kliniek in Bussum ging werd ik weggebracht door mijn moeder en tante Marie Zomerdijk.

Ik werd in een bed gezet dat buiten onder een hele grote boom stond. En toen het tijd was dat mijn moeder naar huis moest begon ik te huilen en zij troostte me en drukte mijn hoofd tegen haar buik. Opeens merkte ik iets vreemds. Ik keek omhoog en zag haar huilen. Waarom huil je?vroeg ik.  Ik ben toch zielig!

Ja maar ik vind het ook niet leuk om je hier te moeten achterlaten.

Ik weet dat mijn moeder het volgende niet leuk zou vinden.

Koken                      8

Tuinieren.                9

Kappervaardigheid  6 (ze knipte ons altijd te kort en de tondeuze trok aan ons haar)

Handvaardigheid     9,5

Betrouwbaarheid     9,5

Vlijt.                        8,5

Orde.                       8

Hulpvaardigheid.    9

Geduld                    9,5

Met een gemiddelde van 8,6 betekent dat ze bovenaan de lijst staat van meest liefdevolle moeders ter wereld.

Met groeten Ton