Moeder

En dan lijkt het ineens heel snel te gaan.

Op de vraag of ze pijn had gaf mijn moeder 'nee' als antwoord. Uiteraard nam de verzorging hiermee geen genoegen en deden een onderzoekje waarbij ze tot de conclusie kwam dat ze toch pijn had. Men besloot paracetamol te geven maar ze bleef pijn aangeven.
Omdat zwaardere pijnstilling veel bijwerking geeft is besloten haar morfinepleisters te geven.
Dat had tot resultaat dat ze gisteren in een diepe slaap viel, niet at of dronk en 's avonds een heel onregelmatige ademhaling had.
En ondanks dat je weet dat het er aankomt slaat de schrik toch om het hart "Ze gaat dood".

Vanmiddag ben ik met mijn zus, die van haar arts een vrije middag kreeg, op bezoek geweest.
Mijn moeder was iets minder diep in slaap maar duidelijk in een ander bewustzijn. Ze leek blij ons te zien en pakte ons vast. Dat is ongewoon want hoewel we liefdevol zijn opgevoed, echt knuffelen deed ze niet. Ze murmelde onverstaanbare woorden en keek heel tevreden. Gelukkig bijna.
Na een half uur was zo moe dat ze weer in slaap viel en zijn we weggegaan.

Met groeten Ton