Dik, homo, geschift en nog een paar van die dingen.

Enkele weken geleden las ik een blog waarin de nogal zwaarlijvige schrijver schrijft over de ervaring die hij en zijn vrouw in Nederland hadden. Hij was boos geworden over de oordelen die in Nederland nogal duidelijk werden uitgesproken of getoond ten aanzien van zijn postuur.

Als homo heb ik ook wel wat te verduren gekregen. Als er weer eens naar me werd geroepen "vieze flikker" was ik meestal een dag of twee boos en verdrietig. Ook het geklap met de handjes hakte er behoorlijk in.
Als ik dit met iemand besprak was de raad meestal: trek het je niet aan, ze zijn niet wijzer. Maar daar kon ik niets mee. Het word tenslotte wel tegen je geroepen en het komt altijd als een verrassing dus raakt het je tenvolle omdat je, je er van te voren niet tegen kan wapenen.

Toen ik 17 jaar geleden Rick ontmoette was ik behoorlijk overspannen en ging elke twee weken naar een psycholoog om weer een beetje tot mezelf te komen.
Ik herinner me dat ik op de fiets zat naar de psycholoog en een mooie man mij tegemoet reed waar ik even naar keek.
Hij keek me recht in de ogen en riep vol overtuiging "vieze homo, kijk voor je".
Toen ontstond er een soort 2 trapsraket van gedachten die bij mij een belangrijk kwartje deed doen vallen.
De eerste: Behalve dat vieze heeft hij gelijk. Maar jij bent een klootzak.
De tweede gedachte was: Maar als ik boos ben en hem tot klootzak bestempel doe ik hetzelfde als hij: oordelen.

Bij de eerste stap hoort acceptatie
Bij de tweede: ik ben geen haar beter en dat acepteren.

En sindsdien raakt het mij meestal niet meer en hoef ik dus ook niet twee dagen meer boos en verdrietig te zijn.
Ik denk dat we als mens nu eenmaal altijd zullen oordelen maar dat het van belang is dat we niet handelen naar onze vooroordelen.

Emoties zijn oordelen. Als ik niet geloof dat ik beledigd ben, kan ik niet boos zijn.
A Smith


Met groeten Ton