Vreselijk

We zijn alweer een week in het zuiden. De tijd vliegt.

Zo langzamerhand nemen we De Klompen weer in. De Kerstversiering is opgeborgen, de koelkast is gevuld, de meeste potplanten staan weer op de terrassen en ik deed een klusje in de tuin.

Niet per se een leuke klus. 

Na de langdurige droogte was het al wel te zien dat verschillende bomen en struiken moeite hadden om te overleven. De overvloedige regen van begin december was dan ook meer dan welkom. 

Toen we 20 december naar Nederland vertrokken kon ik nog niet zien dat er veel verbetering in de bomen toestand kwam. Natuurlijk hoopte ik het beste.

De Metrosidero bij het grote terras zag er bij thuiskomst nog steeds zeer triest uit.

Wel was er een tak waar wat groene blaadjes aan waren gekomen. Te weinig om geheel te herstellen dus zette ik eerst de schaar in de struik.

Knipte alle dunne takjes af en zaagde de rest vlak boven de grond af. Uiteraard hoop ik dat de stronk uitloopt want er is wel een groot gat ontstaan en dat aan de windzijde.

Wel is er vanuit mijn favoriete zitplaats naast de haard ruim zicht op berg en dal. Net als vroeger.

Voor bovenstaande coniferen kwam de regen duidelijk te laat. Deze gaan de komende dagen omgezaagd en tot aanmaakhout gemaakt worden.

Deze ternauwernood overlevende Johannesbroodboom laat ik staan. Aan bijna alle takken zijn nieuwe blaadjes te zien.

Naast dit bomenleed is er nog iets vreselijks: de vuilcontainers waar ik de meeste vondsten doe, zijn drie kilometer verplaatst. Helemaal van de route af.

Maar even aankijken wat er voor in de plaats ontstaat.

Want er ontstaat altijd iets nieuws. Nu de Metrosidero weg is, breken de kristallen die in het raam hangen, het licht van de ondergaande zon en dat valt precies op een blok haardhout.

Met groeten Ton