Kauwen

Het is al een paar dagen wat bewolkt.

Slechts een kleine opening in het wolkendek zorgde vanmorgen voor een zonnig plekje op zee.

Goed; een mooie dag om naar het lekkerste taart restaurant te wandelen. Maar dat deden we pas nadat we besloten hadden om er geen taart te eten.

Maar mag ik dan het laatste stuk Liebeskuche opeten, vroeg Rick.

Tuurlijk.

Vorige week vertelde iemand, die hier pas twee jaar geleden is komen wonen, dat er ondanks de droogte nog steeds heel veel water in de rio Patalamara stroomt.

Maar wat is veel? We wilden het graag zélf zien want ook wij blijven verbaasd dat er nog steeds water in de rivier staat. Het is de rivier die we  moeten oversteken om bij het taartrestaurant te komen.

Wij komen hier al ruim twintig jaar en weten nog wel ongeveer hoeveel water er toen in de rivier stond. Zoveel dat het voor gewone auto’s hachelijk zo niet onmogelijk was om door het water aan de overkant te komen. Natuurlijk hing een en ander af van het seizoen.

Februari 2014. Voor wandelaars werd er wel eens een soort van provisorische brug gemaakt die dan na een paar regenachtige dagen werd weggespoeld.

Anyway; zo zag het er vanmorgen uit. Een laagje water van vijf a tien centimeter.

Wij schatten in dat er misschien nog maar 10% doorheen stroomt vergeleken met 2014.

Dat het echt droog is is goed te zien aan de bruine berghellingen. Normaal zijn het alleen de grassen en eenjarigen die verdroogd zijn. Nu hadden veel struiken bruine blaadjes.

De dennen, ook de jonge exemplaren stonden er nog groen bij.

Dit is op de terugweg en hier loopt de weg parallel aan de rivier waardoor het lekker vochtig is en dat is goed te zien aan de sappige vegetatie.

Het lekkerste taart restaurant is begroeid met Wilde Wingerd en die kleurde prachtig rood.

We bestelden een koffie en een cola.

No tarta, vroeg de ober.

Uh nee. 

Wat een sterk karakter he, zei ik tegen Rick nadat de ober wegliep. 

Hij knikte slechts en toen zag ik pas dat hij zat te kauwen.

Wat zit je stiekem te kauwen.

Nou uh, ik heb de Liebeskuche in de rugzak meegenomen om onderweg op te eten maar dacht er nu pas weer aan.

Met groeten Ton