Wel zat er een jongeman op de door mij gereserveerde stoel in het vliegtuig. Ik zei hem dat hij op mijn stoel zat.
Maar u kunt ook op mijn stoel gaan zitten.
Uh, ik heb juist de stoel aan het gangpad gereserveerd om naast mijn vriend te zitten. Richard zat aan de ander kant van het gangpad.
Met een bijna onhoorbare zucht ging de jongen naast zijn moeder zitten die aan de raamzijde zat.
Een kwartiertje nadat we waren opgestegen zei de jongeman: Moet u niet daar gaan zitten terwijl hij naar Richard wees waar nog een stoel leeg was gebleven.
Uh, nee, zei ik op de meest aardige toon die ik kon opbrengen: Het voordeel van mijn leeftijd is dat ik niets moet.
Daarna bleef het stil. En bedoel ik stil in de betekenis van onprettig.
Tja, dacht ik later terwijl ik de hele pelgrimstocht naar Rome aan het herlezen was: Tonnie, je zou nog wat kunnen nuanceren want die knul zit daar nu wellicht met wat wrokkige gedachten en zelf zat het me ook niet echt lekker met die onderkoelde ‘aardigheid’ van me.
Toch ben ik er niet op teruggekomen.
Dus spoken die gedachten al de hele dag door mijn hoofd.
Nou ja. Volgende keer beter, ik ben geen heilige.
Vanmorgen eerst Leo opgehaald. Die was helemaal door het dolle heen toen hij me zag. Kwispelen als een gek, tegen me opspringen en likken. Uh, drie seconden want daarna rende hij weg om met een hondje te gaan spelen.
Geen betekenis aan geven, dacht ik.
Eenmaal aan de riem liep hij vrolijk met me mee en sprong wat later direct in de auto.
Thuis eerst een paar rondjes rennen en toen kwam hij rustig naast me zitten.
Heerlijk om weer hier te zijn. Het is zo lekker licht en zonnig en misschien nog wel leuker: er zat 34 millimeter regenwater in de meter.
Huis en tuin zagen er goed uit en mijn tijdelijke constructie met de dakgoot heeft goed gewerkt. Kortom: ik ben tevreden.
Toen ik mijn lunch at, klom Leo de trap op om op het boventerrras in de zon te gaan liggen.
Die gaat dus gewoon zijn eigen gangetje.
Later controleerde ik de pijnbomen op processierupsnesten. Ik zag er drie maar een zit te hoog dus die zit er nog.
De andere twee knipte ik uit de boom.
Zo zit het in de boom. De draden stevig om tak en naalden gewikkeld.
Dit is waarschijnlijk de aanzet tot een nest maar is mislukt.
Close up van het nest. De korreltjes die zichtbaar zijn, zijn uitwerpselen.
Hier heb ik het nest opengetrokken zodat de rupsen zichtbaar zijn. Ze zijn hier nog klein en hebben nog geen brandharen.
Zo ziet het nest eruit nadat ik er met mijn schoen op heb rondgedraaid.
Nu we Leo hebben moet ik extra alert zijn op de rupsen omdat als Leo een processie op de grond ziet en er aan gaat snuffelen hij dan brandharen in neus en bek kan krijgen. Dat kan ernstige gevolgen hebben en zelfs tot de dood leiden.
Ik weet het. Jaloers makend.
Kwart over zes gaat de zon onder. En hoe?
Bij de rode pijl Gibraltar en bij de gele de bergen van Marokko.
Inmiddels brandt de haard en hoor ik de uilen roepen in het dal.
Met groeten Ton
13 opmerkingen:
Blij hondje, blije baas. Fijn!
Inderdaad jaloersmakend......
Ja hoor, gelukt. Jaloers op de blauwe lucht, het licht, de zon...Fijn dat Leo en jij je weer helemaal thuis voelen.
Hoi Vlasje, Zo is het en….het ‘kost’ niets. Met groetenTon
Hoi Marc, Nog een maand wachten en dan reis jij ook weer naar het zuiden voor de nodige zonnige vitaminen. Met groetenTon
Hoi Emie, Het is allemaal relatief. Ik ging van winter naar zomer in een dag en geniet ervan. De Spanjaarden lopen in dikke jassen en roepen:que frio. Met groetenTon
Fijn zeg, vooral het licht!
Beste wensen voor 2022 nog!
Groetjes Christine
Hoi Christine, Dank je. Met groetenTon
Jaloers?? GROEN van jaloezie ben ik!!! ;-) Zo'n situatie als in het vliegtuig herken ik, dan denk je de hele tijd dat je een hork bent geweest en wat die ander dan wel niet zal denken etc etc.... ga je weer overcompenseren om aardig gevonden te worden.... ouder worden heeft inderdaad heb voordeel dat je 't dan maar laat gaan, boeien!! Dat jongmens was vast al met andere dingen - meestal zichzelf - bezig. Geniet van de zonsopkomsten!
zonsondergangen natuurlijk! hier in de Randstad ging de zon vanmorgen op met een prachtige oranje/roze/rode lucht, vandaar dat ik me vergiste.
Hoi Mevrouw Niekje, Gelukkig zijn zonsopgangen en ondergangen vaak mooi en op foto’s is het moeilijk te zien welke wie is. Tuurlijk deed die jongen horkerig maar dat geeft me niet het recht om hetzelfde te doen. Verbeter de wereld en begin bij jezelf is , meestal, mijn motto. Vandaag heb ik er trouwens niet meer aan gedacht. Met groetenTon
Zitplaatsen in een vliegtuig; altijd is er wel wat mee. Als ik met vrouw Helena op stap ging dat zorgde zij er altijd voor dat we een zitplaats bij de nooduitgang kregen. Op de een of andere wijze lukte het haar altijd. Erg plezierig.
Een jaar of 15 terug ging ik in mijn eentje in december een week naar een zonniger oord en vloog vanaf Dusseldorf. De heenreis was probleemloos, en voor de terugreis had ik een plek met veel beenruimte รก €20 extra geregeld, -ik heb lange benen, ondanks dat ik maar 1.85 m ben-, maar in het vliegtuig aangekomen zat er al iemand op de plek; naar schatting een midden-twintiger. Op mijn verzoek een andere plek te zoeken kreeg ik als antwoord "Ik heb lange benen" Hij had niet gereserveerd en was nogal weigerachtig in het verkassen. Omdat ik destijds minsten 3 maal per week te maken had met bouwvakkers die wel eens iets deden wat niet kon/mocht en je ze dan even krachtig toe moest spreken, leek me dat in het onderhavige geval ook wel gepast. Het effect was, ook voor mij, nogal verrassend; de jongeman keek me aan alsof ik hem ter plekke wilde molesteren en wist niet hoe snel hij weg moest komen en van de andere kant van het tussenschot kwam een verschrikte (Lufthansa) stewardess aan hollen om 'de ruzie te sussen'. Voor mij een moment van bewustwording dat stemverheffing soms erg agressief kan overkomen en dat de gemiddelde bouwvakker een dikkere huid heeft dan de jong volwassene tegenover me.
De realiteit was dat ik naar de stewardess gestapt zou zijn als hij bleef volharden in zijn weigerachtige houding. Zij had een passagiers- en bijbehorende zitplaatsenlijst en kon zodoende ook mijn gelijk aantonen.
Eerlijkheidshalve; ik heb er tijdens de vlucht geen enkel moment last van gehad en gedacht 'dat had je ook anders aan kunnen pakken'. Ik was toen ook al op een leeftijd, eerste helft 60, dat nog heel veel mocht en/of kon, maar dat er betrekkelijk weinig was wat nog moest.
Hoi Willem, Het voordeel van ouder worden. Met groetenTon
Een reactie posten