Als milde hoogte vrezer vond ik het nogal wat.....
de klim naar de hemel. Zeker tijdens het gedraai op de trappen.
Maar als ik mezelf voorhoud dat het gewoon veilig is en dat er al duizenden mensen voor mij zijn gegaan, kan ik knieën recht houden.
En ja hoor, halverwege kwam Jan Natsok al even langs. Bij het zien van de oude stenen die zo hoog in het gebouw zijn aangebracht en die na gemetseld te zijn bijna nooit meer van zo dichtbij door mensen zijn aanschouwd, voelde ik me even een middeleeuwer.
Nou ja, ik kan door alles geraakt worden.
Eenmaal boven op het toch wel stevige plateau is het eigenlijk gewoon feest. Heerlijk hoog boven alles. Licht, lucht, ruimte en wat een uitzicht.
De koepel van de Willibrordusstichting in Heiloo met verder op de achtergrond Tatasteel.
Een rondje om de toren om ff lekker alle richtingen op te kijken.
Over de nok richting duinen.
De molen van Piet.
Zicht door de Langestraat met op de voorgrond de toren van het stadhuis en in de verte het Noord Hollandsch kanaal.
De steigers staan ook in het gebouw en zo konden we de beschilderingen op het gewelf goed bekijken. Nou uh goed?
We blijven cultuurbarbaren.
Wel goed zichtbaar is hoe hoog en groot zo’n bouwwerk is.
Tja en dan sta je een half uur later weer gewoon met beide benen op de grond en was het tijd voor wereldlijke zaken en genoten we samen met zus van een heerlijke lunch.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Pfoe, wat een klim maar ook wat een uitzicht! Ik vind je een held dat je dit als hoogtevreezer deed, Ton.
Hoi Emie, Dank en een mens dient zich soms gewoon een schop onder het achterwerk te geven. Dan kom ie nog eens ergens. Met groeten Ton
Blijven oefenen en grenzen verleggen - dan wordt de hoogtevrees steeds wat minder! Volhouden is de boodschap.
Hoi Marc, Is ook mijn idee, anders zou ik mijn eigen leven steeds verder beperken. Met groeten Ton
Dus ik moet me toch ook maar eens vermannen en de klim gaan wagen!
Hoi Jeanne, Ik zou zeggen: doen. Het kan nog tot 8 oktober maar het mooiste is NU. Met groeten Ton
Een reactie posten