donderdag 21 juni 2018

Op naar de Kerst

Wat zou er zijn, dacht ik, toen een van mijn favoriete dagelijkse blogsters twee dagen geen blog poste.

Oei, ik heb zelf al bijna een week niets geschreven en nee er is niets anders dan: eigenlijk geen nieuws. Nou, dan schrijf je dat toch, zei Rick toen ik dit met hem besprak, dan weten je lezers in ieder geval dat er niets aan de hand is.

Wat deed ik afgelopen week?

Schilderen. Een paar weken geleden kocht ik witte verf om de tralies wit te schilderen. Die verf koop ik in een professionele winkel en vroeg aan de dienstdoende man om verf die ik het beste voor de rejas kon gebruiken om ze van zwart naar wit te krijgen. Ik kreeg een pot watergedragen verf aangeraden die ik dus kocht. Eenmaal thuis ging Rick meteen aan de slag. Duidelijk werd dat een keer schilderen niet zou voldoen. Dus werd een tweede laag aangebracht en daarna een derde en nog zag je er een schaduw van het zwart doorheen piepen.
Gelukkig heeft Rick meer geduld dan ik maar hij vond het toch wel heel veel werk. Daarbij komt dat die verf ook nog eens heel snel droogt.
Na de rejas van drie ramen en deuren gedaan te hebben was de bus leeg en moest er nieuwe verf komen.
Is er geen verf die in minder dan drie keer dekt?
Dus ging ik weer terug naar de winkel om de ‘gewone’ verf te halen. Wel sprak ik uit dat ik geen fan was van die watergedragen verf en dat we wel drie lagen moesten aanbrengen.
Ja, zei de man, maar je moet wel eerst een primer aanbrengen. 

Tja, het valt niet mee. Mijn Spaans schiet nog steeds ernstig te kort waardoor ik het gesprek zo eenvoudig mogelijk probeer te houden. Daardoor laat ik wellicht belangrijke info achterwege en krijg ik niet het beste advies.

Dus volgende keer beter voorbereid op pad gaan. De ouderwetse verf dekt trouwens keurig in twee keer en smeert ook nog eens heel lekker.



De vuilcontainers geven een goede opbrengst. Ook al zijn het beslist geen bijzondere planten, het zijn wel planten met een goede kluit waardoor ik ze na de zomer zonder probleem ergens langs de toegangsweg kan zetten zonder er er verder voor te hoeven zorgen. Dit zijn sterke, aan de droogte aangepaste overlevers.



We genieten ook van de hagedisjes. Het bulkt er van. Overal hoor je het geritsel als ze achter elkaar aanzitten. Deze twee draaiden een paar minuten onophoudelijk rondjes om elkaar waarbij duidelijk te zien is dat het uiteinde van die korte staart nog een wond is.


Vandaag maakten we opnieuw een trainingsdag voor de Nijmeegse. Wederom Nerja, Torre del Mar, Nerja. Wel heel warm en bij thuiskomst was ik eigenlijk uitgedroogd ook al dronk ik anderhalve liter water.
Je moet ook meer drinken, zei Rick maar ik krijg er gewoon niet meer in. Ondertussen heb ik de boel weer aangevuld met bouillon, koffie, thee, fruit en warempel: een glas cola.


Anyway. 
Een kapelletje. We zijn er al zo vaak langs gereden dat het tijdens de vorige wandeling niet in mijn gedachte kwam er nu eens bij stil te staan en er een foto van te maken.


Er zijn veel gelovigen die hier naar toekomen.


De Japans/Chinese lantaarn vind ik niet raar maar bijzonder, zou juf Ank zeggen.



Ook in Torrox Costa word de kust versterkt of in ieder geval zand gesuppleerd waarbij het niet de bedoeling was dat de machine in zee zou verdwijnen.
Op de terugweg zagen we dat de shovel inmiddels weer op het droge stond.

De wandeldagen in Spanje zijn met de tocht van vandaag volbracht. Volgende week terug in Nederland staan er nog drie veertigers op het programma: lekker vlak en hopelijk minder warm.




En hiermee eindigt de langste dag van dit jaar. 

Op naar de Kerst.



Met groeten Ton

Geen opmerkingen: