Den Helder kust de zee

Natuurlijk baadde de zonnigste gemeente de laatste week ook in het zonlicht. 

En het was heerlijk. 

Donderdag vond ik het tijd om de oostkant van Den Helder eens te bezoeken. Zo wilde ik langs het Balgzand kanaal struinen maar het lukte me niet er te komen.

Wel keek ik even door dit luik naar een stukje Balgzandpolder.

Ik fietste door de wijk Schooten weer naar huis en zag deze boom in volle bloei.

Eenmaal thuis op het balkon kreeg ik een aanval van hedonisme: veel wilde ik. Witte wijn en iets om te snoepen. En dan bedoel ik en iets zouts en iets zoets. Dat werd een zak met Dorito’s en een grote reep chocolade.

De avondmaaltijd konden we met een gevulde maag zonder probleem overslaan.

Duidelijk is dat mijn bakje links staat.

Vrijdag had ik een trainingsdag voor de vrijwilligers van Zorg aan Zee want zo heet Hospice Den Helder na de naamsverandering. Die naamsverandering is nodig omdat binnenkort gestart gaat worden met het verlenen van zorg aan mensen die dat nodig hebben na het krijgen van chemotherapie.

Uiteraard was het een informatieve en inspirerende dag.

En om de dag nog leuker te maken hadden we een repetitie met de dames van Zinco. Ze kwamen in Den Helder omdat we, na de aanschaf van het keyboard, ook hier kunnen oefenen. 

Na een aantal keren repeteren was het ook tijd om te beslissen welke liederen we op ons concert van 9 december in Schagerbrug gaan zingen. 

Zaterdag maakten we een avondwandeling en zaten een tijdje op een bankje op de dijk bij Huisduinen. Als je via Google earth naar de razende bol kijkt zie je allemaal vlekjes op het zand. Het zou beplanting kunnen zijn.

En met het licht achter de zandplaat kan je inderdaad begroeiing zien en het begin van duintjes.

Vanmorgen ging ik er met de fiets op uit.



Zat een tijdje tegen het hek om de runderen te bekijken en als je dan rustig zit, komen ze vlak bij.

Net als dit vogeltje.

Zag de bloeiende bollenvelden en rook de geur van Hyacinten. Tulpen ruiken ook trouwens maar minder sterk. Wel kwam er een zeer specifieke herinnering naar boven die te maken had met tulpengeur.

Als vroeger de bollen werden gekopt. Dat wil zeggen dat de bloemen van de stelen werden geknapt, werden de bloemen op hopen gegooid. Als kind gingen we dan in die hopen spelen. Maar na een paar dagen begonnen de onderste te rotten terwijl er nog steeds verse bloemen bovenop werden gegooid. 

Het wilde dus wel gebeuren dat je dacht op mooie verse schone lekker ruikende bloemen te gaan staan, je wegzakte in een stinkende pruttige laag van verrotte bloemenpuree.

Vanmiddag wilde Rick met de boot naar Texel voor een ijsje. Altijd een feestje om met de pont te gaan.

Op de boot zag ik een achtergelaten zak met brood. 

Als jij nu die broodjes aan de meeuwen geeft dan kan ik wat foto’s maken.

Bij het derde stuk brood werd Rick al in zijn hand gepikt en moest hij naar de EHBO voor een pleister.

Gelukkig was zijn leed niet voor niets want ik maakte een paar mooie foto’s.

En omdat het bijentel weekend was vereeuwigde ik dit exemplaar die waarschijnlijk wat zoetigs van de tafel likte.

Op de terugweg nog maar een paar meeuwen.

Met groeten Ton