Ik sta er nog steed versteld van

Maandag 28 november

We hebben nog een stuk of acht tempels waar we geen wens voor hebben. Is er iemand die wat wil wensen, laat het weten via een privebericht op FB of via het blog of een email.

Ook aan het einde van de camino's voelden we dat we lichamelijk moe werden. Niet dat we er eigenlijk last van hadden maar we merkten het pas echt toen we klaar waren.

Nu merken we eigenlijk hetzelfde: we worden moe. We slapen als ossen en worden evengoed niet echt uitgerust wakker. Alsof we nog uren zouden kunnen slapen.

Vannacht sliepen we 10 uur en toch plakten mijn oogleden nog aan elkaar nadat de wekker ging.

Om acht uur op pad en na tweehonderd meter was de eerste tempel. Heerlijk rustig en af en toe scheen er een flauw zonnetje door de bomen.

Beiden voelden we nog de klim van gisteren en kwamen wat moeizaam in de benen. We wilden al snel nog wat eten en drinken want het ontbijt van yoghurt en banaan was al opgebruikt. Zag ik ineens een patisserie. 

Hier halen we wat hoor, zei ik en we stapten de winkel in.

Henro-san, zei de bakkersvrouw en we kregen meteen twee snoeperijtjes als o-settai. Vervolgens kochten we nog twee gebakjes en aten alles buiten in het zonnetje op.

Heerlijk, nu nog een frisdrank automaat voor een fles drinken, zei Rick en op dat moment komt de bakkersvrouw aan met twee kopjes koffie. 

Ik sta daar nog steeds helemaal versteld van dat onze wensen bijna direct vervuld lijken te worden.

We lopen daarna weer helemaal opgepept verder en komen een Amerikaan tegen waar we even mee kletsten en hij kende de Amerikaanse vrouw die we gisteren in de minshuku spraken.

Omdat we vandaag maar veertien kilometer doen zitten we nu heerlijk in het zonnetje, op een prachtig houten bankje dat in een nis staat van een keukenwinkel en kijken naar de jeugd in hun school uniform en ik het eerste stukje van het blog typ.

Inmiddels zitten we in de prefectuur Kagawa dat staat voor het Nirvana. Voor Rick zitten we daar al een dag of vier omdat we steeds in hotels en minshukus overnachten. En dat is ook hemels.

We wandelen rustig verder naar tempel 2 en 3 van deze dag. Ze liggen naast elkaar en we kunnen door de bomen niet helemaal alle tempels zien dus bidden we er maar in drie.

Er staat een gigantische boom waarvan gezegd wordt dat Kobo Daishi hem geplant zou hebben.

Naast de tempels ligt een park waar we wat wilden relaxen omdat we tijd over hadden. (We kunnen pas om 5 uur inchecken in het hotel.) In het park ligt een groot muntstuk van zand met een omtrek van 340 meter Er wordt gezegd dat als je dit hebt gezien je een lang en gezond leven, vrij van financiële zorgen zult hebben. En willen we dat niet allemaal? In ieder geval was het nogal druk op het uitzichtpunt.

Door naar de laatste tempel. Onderweg aten we nog heerlijke curryrijst in een restaurant met wifi. Kon ik ff lekker de blogs van afgelopen dagen posten, want dat lukte niet vanwege de bergen waar we bivakkeerden.

Bij de deur van het restaurant stond een Christus beeld. We zien in de grotere steden regelmatig kerken van verschillende gezindten.

In de tempel spraken we deze man. Duidelijk verlegen om een praatje en toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen, haalde hij zijn boekje om te laten zien dat hij een week met ene Sanne had samengelopen. We denken dat het de Sanne is die ook lid is van de Henro groep.

We gaan hem komende dagen waarschijnlijk nog wel een paar keer zien.

Nu zijn we lekker gebadderd en liggen op onze futons te tutten, te snoepen en te puzzelen niet te lang want om 8 uur gaan we slapen.

Met groeten Ton

Wat we wensten.

Tempel 67 Daikoni

Veel levensvreugde voor iedereen

Tempel 68 Jinnein en Tempel 69 Kanonji

We wensen een zinvolle tijd in Spanje

Tempel 70 Motoyamaji

Gezondheid en de kinderen op de goede weg houden.