zondag 13 maart 2016

Geneuzel, dacht ik toen

Het eerste paneel met de plasticjes is klaar. Meteen door met de tweede?

Nee. Ben niet tevreden met het resultaat. Er zit te weinig beweging in. Steeds als ik het bekijk valt het me tegen en daar word ik niet vrolijk van. 

Jaren geleden las ik over een schilderes die alle doeken die ze had geschilderd eerst een maand lang met de voorkant tegen de muur zette. Ze kon er niet naar kijken zonder steeds fouten te zien. Pas na een maand draaide ze ze om en kon ze er op een wat meer afstandelijke manier naar kijken waardoor ze 'het geheel' kon zien.
Geneuzel, dacht ik toen.

Omdat ik bij tegenvallend resultaat nogal onnadenkend rigoureus wil ingrijpen en de boel uit elkaar wil halen (alle 612 bindertjes lostrekken en de lijm verwijderen) heb ik het maar in een hoek van de kamer gezet. Uit het zicht. Kan beter aan Rick vragen wat hij er van vindt.

Al zimmend kwam er een herinnering naar boven over een door mij aangelegde tuin. Ook daar was ik te kritisch/ negatief over het resultaat.
Omdat de eigenaar het onderhoud zelf wilde doen heb ik de tuin enkele jaren niet gezien. Tot ik werd gebeld met het verzoek te komen kijken. Toen ik vanuit de woonkamer de tuin inkeek was mijn eerste gedachte: wat mooi, ik wou dat ik dat zo goed zou kunnen ontwerpen. En ineens drong het tot me door dat ik die tuin toch echt zelf had ontworpen en aangelegd 

Het schijnt dus zo te kunnen werken. Er is dus nog hoop voor paneel twee.


Met groeten Ton