Het was eigenlijk nog erger

Van  Canals naar Moixent 20 kilometer

De herberg van vannacht lag boven in het gebouw van de centrale markt.
Oei, zei ik tegen Rick, ik denk dat het vanaf een uur of vier wel druk wordt met de aanvoer van producten.
Ik denk dat het wel meevalt, het is maar een kleine markt.

Klabang, kedeng, piep, piep piep, boink, skrietsch.

We zaten rechtop in bed.
Jesus het is nog erger dan je dacht. Het is pas half drie, zei Rick.
Een vrachtwagen die met veel kabaal iets kwam doen. Maar na een halve minuut werd het duidelijk de vuilnisbakken werden geleegd. Daarna weer heerlijk geslapen tot half zeven en om half acht op pad.

Het lichaam lijkt de strijd te hebben opgegeven en ik heb heerlijk gewandeld. Alleen die twee blaren onder mijn nagels moeten nog een beetje herstellen. De wandelsnelheid loopt al weer iets op en kwamen uit op vijf kilometer per uur. De eerste dagen was dat met moeite vier.

De route wordt steeds mooier omdat we meer zicht op bergen hebben, gister passeerden we de Mont Puig. Als je dan komt aanlopen denk je in je onschuld nog dat je er links langsloopt, de kortste route naar het dorp. Nee rechtsom en en ook de pijlen lieten het afweten waardoor we een kilometer of twee terug zouden moeten lopen. Maar de vriendelijke eigenaar van de sinaasappel boomgaard( tja wat anders?) liet ons door zijn privétuin lopen zodat we niet terug hoefden te gaan. Sowieso vinden we de mensen erg behulpzaam en vriendelijk. Zelfs de wielrenners groeten en wensen een bon camino. Elke keer als we een groepje tegenkomen roep ik: Edwin. Tot nu toe geen antwoord.

Om een uur of één in Moixent en naar de policia voor de sleutel. Ging heel snel en na een half uurtje zaten we gedoucht en wel, de was gedaan met een zak chips en een pilsje in de schaduw onder een boom.

Even een rijtje met dankbaarheid.
Wat is Spanje een prachtig land, een voorrecht om daar zes weken van te kunnen genieten.
Wat een voorrecht om überhaupt zonder werken hier wandelen.
De heerlijke sinaasapelbloesem geur.

Dat we weer gratis slapen. Wel wordt een donatie gevraagd die we altijd geven.
De hulpvaardige politiemannen.
De vriendelijke mensen die ons aanspreken als we even besluiteloos op een hoek staan.
Dat we fysiek in staat zijn dit te doen.
Dat we het met elkaar zo leuk hebben.

Met groeten Ton