Direct na het kerstdiner met mijn moeder had ik een optreden met de mannen van Blair.
Een kerst optreden samen met het Alkmaars Prachtkoor. Een koor waar mensen met een verstandelijke handicap zingen.
Ik heb veel plezier met zingen maar dat plezier raakt nog wel eens op de achtergrond. Ik ben dan te veel bezig om het 'goed' te doen. Het gaat dan meer op werken lijken.
Wat een verademing om dan met deze mensen op te treden. Wat een enthousiasme. Zongen ze vals? Ja. Ongelijk? Ja. Op één sterkte? Ja. Hadden ze plezier? Ja, voor tien.
En ze vonden het geweldig om 'met een écht koor' samen te zingen.
Mogen we nog een keer met jullie zingen? Vroeg een zanger. Van mij wel hoor, antwoordde ik, ik vond het hartstikke leuk. Prompt kreeg ik een beetje een plakkerige zoen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten