Volgens Diederik Stapel, Roos Vonk en Marcel Zeelenberg zouden vlees eters "hufteriger" en "egoïstischer" zijn dan vegetariërs.
Toen ik dit bericht een paar weken geleden las had ik al mijn twijfels. Wij aten als kind slechts éénmaal per week een klein stukje vlees en toch gedroegen we ons niet als engeltjes.
Als kind moest ik samen met mijn broer de aardappels schillen. Dit liep steevast uit op huilen en gooien. Mijn oudere broer schilde de grootste aardappels zonder pitten en ik bleef dan verbolgen zitten met de pokdalige kleintjes. Later verdeelde mijn moeder de aardappels eerst in twee porties en dan mochten we kiezen welk deel we wilden hebben (dit verliep trouwens ook niet probleemloos maar wel zonder smijten).
Mijn zus en ik hadden het bijna dagelijks met elkaar aan de stok. O.a over de snelheid waarmee we onze koekjes aten. Mijn zus langzaam en ik schrokkerig. Ik herinner me dat mijn moeder eens in huilen uitbarstte en zei "wat heb ik toch een rot kinderen".
Een groot voordeel aan de fraude van de dames en heren professoren is dat we geen vegetarier hoeven te worden om aardig(er) te willen zijn.
4 opmerkingen:
Jeetje, dan moet ik wel een enorme etterbak zijn. Ik ben gek op vlees.
Jij moet dan wel een echte aardappelschiller zijn, die de kunst al vroeg geleerd heeft.
Tja, vleeseters hufterig: dat zijn al van die onderzoeken waar je je twijfels bij hebt, maar als je dan de fraude hoort weet je ook waarom.
Ben gek op vlees trouwens.
Hoi Yvonne,
We moesten heel dun schillen. Mijn moeder controleerde dit wel door de schillen dubbel te vouwen. Als ze te dik waren dan braken ze en dan moesten we er weer opletten dat we dunner gingen schillen.
Dit zit er nog steeds in. Als Rick te dik schilt vind ik het nog steeds zonde vanwege verspilling.
Sommige van die onderzoeken zijn alleen leuk en verder geen waarde aanhechten.
Met groeten Ton
Hoi Anne,
Daar kan Alexander vast wel een antwoord op geven. Maar via de socialemedia ben je, in ieder geval nogal aardig.
Met groeten Ton
Een reactie posten