Gelijk een dweil

Stekken van de Epiphyllum oxypetalum bloeien pas na drie jaar.

Geduld zou ik dus hebben moeten betrachten maar tot mijn verbazing zag ik drie weken geleden een bloemknopje ontstaan aan mijn één jaar oude stek.

Na twee weken was het al best groot.

En gisteren zag ik ineens dat de bloemknop dikker en witter werd.

Zou zij vannacht opengaan? Want ja, deze bloemen gaan ‘s nachts open. Zo ongeveer vanaf 20.00 uur tot 06.00 uur de volgende morgen en bloeien maar een nacht.

En ja. Zo tegen half negen was ie half geopend maar toen moesten we de deur uit om buuf op te halen. Die komt een weekje logeren.

Toevallig vloog ze met hetzelfde vliegtuig als de vrienden uit het dal en die boden aan om buuf mee te nemen en af te zetten ‘bij de vuilnisbakken’. Dat scheelt ons twee uur rijden van en naar het vliegveld.

Als we nou eens een fles Cava meenemen en een paar stoelen, drinken we daar een glaasje bubbels als welkom, stelde Rick voor.

Tja, is dat nou wel een goed idee? Als het nu hoogzomer was en lekker zwoel.

Maar het is lekker zwoel, kreeg ik als weerwoord. En ja, het is veel te warm voor de tijd van het jaar. Het werd gistermiddag nog 28 graden.

Dus zaten we rond 21.00 uur klaar en was het, met 23 graden, nog aangenaam warm. Zeker voor de verkleumde Nederlanders.

Zodoende zaten we ongedwongen een kwartiertje onder een prachtige sterrenhemel te kletsen. En wie let er dan op de vuilcontainers op de achtergrond?

Daarna door. De vrienden daalden de diepte van het dal in en wij reden naar de kam van onze berg.

In de serre was de Koningin van de Nacht inmiddels helemaal open. Prachtig is ze ook al vond ik de aangekondigde bedwelmende zoete geur wat tegenvallen.

Tja, en zo troosteloos hing ze er vanmorgen bij. Gelijk een ouwe dweil.

Met groeten Ton