Het uitje van de gardenclub ging naar een kweker in het grootste aaneengesloten kassen gebied van de wereld. Al het wit op de foto, van het internet geplukt, zijn kassen. Het ziet er vreselijk uit. Ook als je tussen die kassen door rijdt. Het leek wel op een wereld na het instorten van de civilisatie. Plastic, plastic, plastic.
Wat kan hier nou groeien?
Na een introductie gingen we kassen in en dan ben je direct in een totaal andere wereld.
Een tropische wereld en zo groen. Het overdonderde eigenlijk iedereen.
Deze tomatenplanten werden begin augustus geplant en waren nu ongeveer anderhalve meter hoog.
En de eerste vruchten waren al te zien. De planten worden bestuivende bijen en hommels. Leuk was dan om te horen dat bijen de zoete planten bestuiven zoals meloenen. De hommels zijn meer voor paprika’s en tomaten. De planten groeien bijna een jaar lang door en dragen steeds vruchten. In juli worden ze dan gerooid waarna er in augustus weer nieuwe planten worden geplant.
De gids vertelde dat er vanwege de aanhoudende droogte steeds beter wordt gelegd op hergebruik van water. Daartoe wordt er veel gekweekt in bakken met cocopeat. Dat laatste zorgt er ook voor dat er nooit een certificaat van biologische teelt verkregen kan worden.
Inmiddels wordt er ook gebruik gemaakt van ontzilt zeewater.
Dit bedrijf maakt geen gebruik van pesticiden. Er wordt van alles aan gedaan om insecten buiten te houden. De zijkanten van de plastic kassen bestaan uit fijn gaas. De kassen hebben daarnaast alleen opengaande ramen aan de bovenkant van de kas en daar schijnen eigenlijk geen insecten door naar binnen te komen.
Voordat we een kas ingingen moesten we door een sluis. De geel en blauwe kaarten zijn plakkerig en trekken insecten aan. Deze kleuren zijn het meest aantrekkelijk voor het kleine gespuis.
Hier werd uitgelegd hoe eventuele plaaginsecten werden bestreden want uiteindelijk zullen die altijd binnenkomen.
Allerlei, spinnetjes, sluipwespen en nematoden worden ingezet ter bestrijding.
Volgens de gids wordt er ongeveer voor 30% van het gehele areaal op deze wijze geteeld.
Ondanks de wat meer kritische vragen kregen we niet duidelijk hoe het was gesteld met de illegale slecht behandelde plukkers want dat dat er is geen geen geheim.
Langzamerhand begint men ook hier in te zien dat er grenzen worden overschreden. Er wordt de laatste jaren dan ook meer gedaan aan biodiversiteit. Zo worden er meer bomen geplant en groenstroken aangelegd. Het lijkt er op dat doordat het natuurlijke evenwicht zo ernstig is verstoord er juist in de kassen veel overlast ontstaat. Heet dat niet: de wal keert het schip?
Anyway. Het was zeer leerzaam en de proeverij na afloop was heerlijk.
Vanuit Cómpeta was het ruim anderhalf uur rijden maar omdat we met vier Nederlanders in een auto waren konden we lekker kletsen.
Op de terug weg namen we de lunch in Salobreña. Heerlijk. Wel stootte ik mijn glas met wijn om en mijn tafeldame ving dat allemaal op in haar schoot.
Dat was dan niet echt fijn maar omdat zij ook in de mijn toneelclub zit gingen we eerst naar mijn huis om haar kleren even snel te wassen en in de droger te doen.
Daarna door naar toneel.
Al met al best een lange en intensieve dag maar ik houd er van.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten