Vandaag een zangdag in Hilversum. Bij de vriendin waar we tijdens de Utrechtse zangweek logeerden. Het voelde beetje als een thuiswedstrijd.
Tijdens het binnenlopen van de zangers kwam het gesprek even op mode, vriendin zit al haar hele leven de mode business.
Wat is dat nou voor nieuwe rage van vrouwen om steeds een truitje of blouse een klein stukje in de broek te stoppen? Vroeg ik naar aanleiding van een blog van Angry old wife. Vroeger wilde je gewaarschuwd worden als er een stuk van je overhemd uit je broek hing.
Tja, dat is mode en het heet een French tuck. Zo zie je hoe het idee over mode door de tijd veranderd.
Ik zeg nog wel eens dat tegenwoordig het dragen van streepjes broeken met een bloemetjes shirt en een geblokt jasje geen probleem is maar dat mijn moeder zich waarschijnlijk omdraait in haar graf.
Anyway. We moesten de te zingen liederen thuis oefenen zodat we vandaag een flinke slag zouden kunnen maken met samenzang. En dat ging geweldig. Heerlijk als je meteen kunt beginnen met het maken van muziek.
Ook wij studeerden afgelopen weken veel. Voor mij is dat altijd net wat lastiger dan voor Rick omdat ik maar met een vinger op de piano kan spelen. Hoe mijn stem samenklinkt in het geheel, mis ik dan.
Gisteravond zongen we voor het eerst samen, een recept voor frustratie, want met de tegenstem van Rick raakte ik de weg kwijt.
Geen probleem, zei hij, morgen valt het allemaal keurig op zijn plaats als we de hele akkoorden horen. En dat was ook zo.
We zongen zonder moeite drie uur lang en…..maakten ook opnames die goed genoeg waren voor verdere thuisstudie.
Kortom: iedereen was helemaal blij.
Tussendoor nog een lekkere lunch dus wat je wil je nog meer? Nou een snelle tocht terug naar huis maar twee uur in de trein is niet snel. Zeker niet met een kwartier vertraging.
Maar nu, lekker thuis, op de bank zitten we gewoon na te gloeien.
Dank zangers en pianiste voor deze inspirerende dag.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten