Het lijkt wel alsof we hier al weken zijn.
De toneelsessie duurde drie uur. In Nederland had ik de tekst al uit het hoofd geleerd maar om ineens in het groepje te komen waar al twee maanden samen is gerepeteerd maakte me toch echt onzeker.
Ik had de zenuwen het eerste half uur dan ook niet onder controle en zat met een trillende hand die maar niet tot rust wilde komen.
Geeft niet, zei de regisseuse, dat gaat vanzelf weg en je doet het goed. En het ging over.
Heel leuk om dan na dat alleenige geoefen te zien dat het allemaal keurig op zijn plaats valt. Het werd ook een repetitie waar veel werd gelachen.
Op weg naar huis zag ik nog een vijgenboom die afgeladen was met vruchten. Ik stopte om te zien of de vruchten nog wel goed waren wat de vijgentijd is hier al achter de rug.
Normaal gesproken staat hier dan een foto van, in dit geval zestien potjes vijgenpurree, maar het uploaden van foto’s lukt niet.
Zodoende reed ik een half uurtje later al met een tas terug naar de bewuste boom en plukte 5,7 kilo vijgen die ik verwerkte tot 16 potten jam. Of eigenlijk vijgenpuree wat ik voegde geen suiker toe.
Daarna zette ik al de meegenomen plantjes en stekjes in potten en vazen. (Ook geen foto)
Vervolgens naar het verjaardagsfeest waar we de enige gasten waren omdat het echte feest al was gevierd toen we nog in het noorden bivakkeerden. Het was gezellig en het gedicht van Rick en mijn wat satirische verhaal over ouder worden werden met instemming aangehoord.
Er was heerlijk gekookt en we taaiden tegen elven af naar huis.
Het was wel een warme dag met dertig graden en behoorlijk wat Saharastof in de lucht. Op het door mij ‘s morgens schoongespoten terras lag alweer een gelig laagje poeder.
Maar we zijn weer helemaal thuis.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten