De ‘secundaire arbeidsvoorwaarden’ in hortus en hospice zijn goed. Zo kregen we van de Catusman in de hortus groenten uit zijn volkstuin. Courgette, augurken, snijbonen, en bietjes. Allemaal dingen die we met graagte eten. De snijbonen aten we vanmiddag. Niet samen. Rick deed een dienst in de hortus. Ik maakte het eten klaar, schepte van alles in bakjes en bracht het naar hem. Eenmaal thuis at ik mijn deel.
Gisteravond draaide ik een avonddienst. Niet mijn favoriete dienst omdat ik het vaak zo stil vind. Maar gister kwam ik helemaal aan mijn trekken. Het was doenig en gezellig.
Er stond een grote emmer met pruimen. Die kwamen uit de tuin van een van de verpleegkundigen. “Die kunnen jullie meenemen hoor want ik kom er bijna in om”.
Mijn collega wilde slechts een paar pruimen. Toen durfde ik wel te vragen of ik dan wat meer mee mocht nemen om jam te maken.
Natuurlijk. Neem alstublieft alles mee want er komen nog minstens vijf emmers.
Ik zocht vervolgens nog naar een paar potjes in de glascontainer en ik was helemaal blij.
Om 23.00 uur kwam de nachtdienst. Ik bood haar pruimen aan en ja; ze wilde er wel zes.
En toen kreeg ik van haar weer een stuk Pandancacke.
Het blijft ruilhandel en iedereen was tevreden.
Die cake aten we meteen op nadat ik thuis kwam.
Vanmorgen maakte ik pruimen moes.
Een pot gaat naar buurvrouw. Die gaf ons vorige week een pot bramenmoes.
Iedereen blij.
In september speel ik tijdens vier theatervoorstellingen een trialoog. En daarvoor moet ik de tekst uit het hoofd leren.
Dat vind ik, tot mijn verbazing, eigenlijk niet echt moeilijk. Ik ken de tekst best snel uit het hoofd. Maar daarmee ben ik er nog niet. Kan ik het ook opzeggen als er afleidende geluiden zijn?
Oeps, dat vraagt veel meer. Ik stuntel dan met de tekst.
Maar dat gaat inmiddels beter. Ik oefen dat door tegelijkertijd naar een opera te luisteren.
Afgelopen zaterdag oefenden we gezamenlijk via WhatsApp.
Oei een nieuwe moeilijkheid. Nu leidde de sprekende gezichten af. Want die laten allerlei emoties zien waar ik dan iets ‘van vind’. En meteen gaat de tekst stroef.
Yep, zei de regisseuse toen ik haar sprak.
Eigenlijk moet je de tekst onder allerlei verschillende omstandigheden leren zodat je voorbereid bent omdat er tijdens voorstellingen altijd wel iets gebeurt wat afleidt. En de hersenen moeten leren om met meerdere dingen tegelijkertijd bezig te zijn.
Dus oefende ik al een paar keer terwijl ik naar de televisie keek.
Het gaat lukken.
Met groeten Ton
Ps. Ik zat wat te knoeien en publiceerde per ongeluk een lege blog. Die is inmiddels verwijderd. Gelukkig niet gehackt dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten