Rain in Spain

Gisterochtend kwamen de mannen om de betonvloer te maken.

Het was droog en ze gingen voortvarend van start.

Eenvoudige bekisting. Dat is wat we vaak zien. Het hoeft niet echt heel precies want als de boel klaar is stukadoren ze de oneffenheden/foutjes weg.

Hier is het inmiddels wat gaan spetteren en zijn de mannen aan het schuilen, maar na een half uur, Spanjaarden hebben een hardgrondelijke hekel aan regen, gingen ze naar de werkplaats. Wel om na een drie kwartier weer terug te komen omdat de zon scheen.

Dit was het resultaat toen we terugkwamen van de koorrepetitie. Best groot.

Een beetje regen doet het beton geen kwaad.

Het regende als een gek vannacht. Er zat vanmorgen 40 mm water in de meter. Ik liep wat later de weg omhoog om te zien of er nog schade was ontstaan maar kon niks zien. Wel zag ik heel duidelijk, ook omdat ik hier ongeveer 50 meter hoger sta dan ons huis, de grote bruine vlekken in zee waar de rivieren uitstromen.

Ook vandaag hingen de wolken net boven land.

Voordat de serre geïnstalleerd wordt willen we de gele muren overschilderen met KEIMverf. Die verf wordt alleen in Torre del Mar verkocht en wordt daar dan op kleur  gemaakt. En dat vroeg onze lijfelijke aanwezigheid want kleur uitzoeken op een computerscherm leek ons wat tricky.

Nadat we de verf hadden besteld wilde Rick wel even in het zonnetje aan de boulevard zitten. Dat is ongeveer bij de rode pijl in bovenstaande foto.

Ik schat dat het na drie minuten begon te miezeren en we verkasten we naar een tafel onder de luifel. Om ook daar na een paar minuten, maar echt het restaurant in te gaan.

De obers weten precies wat ze doen moeten. De luifels worden ondersteund met extra steunen en de doeken worden regelmatig opgeduwd om de plassen op het doek weg te laten lopen. Ook een dakgoot in het restaurant werd ondersteund met palen, omdat die gevaarlijk doorzakten. Daarnaast kwam er direct een dame met een watertrekker om het onder een muurtje binnenlopende water weg te trekken. 

Het team was goed op elkaar ingespeeld. Je zou ook;  zeker als Nederlander kunnen zeggen: doe wat aan dit terugkerend fenomeen. 

Maar dit vinden we nou zo leuk aan Spanje. In ieder geval zolang het bij een ander is.


Zowel op heen- als terugweg zagen we overal kleine waterstroompjes de bergen afkomen. Alles gorgelde, spletterde, klaterde, murmelde en klotste. De grotere beken en rivieren bulderden. Het deed ons sterk denken aan Galicië.

Eenmaal weer thuis.

Kom je ook in de serre zitten?

Met groeten Ton