Barbaas

Gisteren hadden we een ontmoeting gepland met de Amerikaanse pelgrim die anderhalve week geleden bij ons logeerde. Hij begon zijn nieuwe camino in Almeria.. 

We vertrokken om 08.00 uur met de auto naar Cartaojal waar Rick een ontbijtje wilde in een restaurant waar we dat vorig jaar ook aten.

Het was toch nog ff zoeken maar hebbes. En wat vond de eigenaar het leuk toen Rick vertelde dat we terugkwamen vanwege de goede herinnering.

Vervolgens door naar Cabra waar we een dagetappe van de camino wilde lopen dat over een oud treintraject gaat.

We startten in Cabra omdat we vorig jaar in het oude stationsgebouw een menu del dia wilde eten, maar het restaurant was gesloten sinds covid. Dat was een misrekening want toen moesten we nog 15 km door op ‘water en brood’.

En wat was het heerlijk relaxed wandelen. Een beetje vals plat, heerlijke temperatuur, niet al te zonnig en….zonder grote rugzak.

De steile wanden zijn een microcosmos op zich. Mijn ogen waren te gast.

De bermen stonden vol met Asphodels die hier trouwens al bijna uitgebloeid zijn terwijl ze in het natuurpark in Cómpeta nog maar net bloemstelen maken. Maar daar morgen meer over.

Dit oude spoorlijntje ligt ook in een natuurpark en we hoorden en zagen allerlei vogels: merels, raven, hoppen, mezen, roofvogels, putters en nog een berg onbekend gevederd spul waar ik geen naam van weet.

Na twee uur wandelen draaiden we om. Twee redenen. Het zou rond 14.00 gaan regenen en we wilden in het stationsgebouw van Cabra eten want daar is sinds eind vorig jaar toch weer een restaurant in gevestigd.

Precies om twee uur kwamen bij het stationnetje aan en vielen de eerste spetters en terwijl wij zaten te eten hoosde het even lekker.

Altijd mazzel die pelgrims.

Het voorgerecht bestond uit wilde asperges met ei en ham. Het was heerlijk en bijna een volledige maaltijd. 

Daarna viel hoofdgerecht wat tegen: een paar patatjes, een hapje rauwkost en een klein lapje vlees. Maar al met al meer dan genoeg.

Daarna reden we door naar Alcaudete voor de ontmoeting met pelgrim Richard.

Dat werd een zeer genoeglijk samenzijn. Hij loopt deze camino samen met een vriendin en ook met haar klikte het zeer goed.

We dronken koffie en thee in een bar en daar wilden we wel ‘een zoetje’ bij maar dat had de barbaas niet. Geen probleem: als je 100 meter de straat inloopt is er een bakker en dan koop je daar wat je lekker vind en eet je het hier op.

Aldus geschiedde.

Zo tegen 20.00 uur taaiden de praktiserende pelgrims af naar hun herberg en zochten ook wij ons hotel op.

Met groeten Ton