Het was zaterdag beslist de mooiste wandeling van de vier. Dat kan ik met zekerheid zeggen want zondag, de laatste dag, gaat altijd naar de Puerto de Collado en die route liep ik dus vorig jaar ook.
Toen ik weer thuis was en de foto’s bekeek was ik teleurgesteld. En…..er is niks mis met de foto’s alleen doen ze totaal geen recht aan de pracht en de indrukwekkende schoonheid van Moeder Natuur.
De bus bracht ons zaterdagochtend naar het begin van de wandeling die in de buurgemeente Canillas de Albeida ligt.
Hier bij de voorde rechtsaf de rivier in.
Prachtige grijsblauwe gladgeschuurde stenen. Hier word ik al meteen blij van. We liepen ongeveer een half uur langs de rivier. Heerlijk koel was het nog en dan af en toe het gemurmel van de beek is onbetaalbaar.
Maar allengs hoger en hoger waar de uitzichten indrukwekkend zijn.
Ineens toch weer langs de rivier ook al stond ie zo hoog in de bergen droog.
Eenmaal uit het dal was het flink steil klimmen. Wel over een breed pad. En ook hier geldt: de diepte komt niet uit de verf op het plaatje. Maar de oh’s en de ah’s waren niet van de lucht.
Ook de steilte is nauwelijks te zien.
En dan o gruwel: geen koffiestop maar een watermeloenpauze.
Hier leefde het idee dat we wel ongeveer op het hoogste punt van de wandeling zouden zijn.
Maar nee, je kunt altijd hoger.
Is deze rotspunt dan het hoogste punt? Ook niet.
Hier pas, op 1350 meter is de top.
Tijd voor de lunchpauze. De gids is de dame met het blauw shirt.
Heel in de verte rechts, aan de kust is Torre del Mar te zien. De eindbestemming van onze reguliere wandelingen.
De afdaling was niet minder mooi maar vanwege de concentratie dat dat vroeg heb ik daar geen foto’s van.
Om 15.00 uur terug in Cómpeta waar de jaarlijkse dag van de buitenlanders werd gehouden. De verschillende nationaliteiten bieden dan voor een euro een specifiek gerecht aan. (De opbrengst is voor een goed doel) Ook wordt de ‘buitenlander van het jaar’ gekozen, is er muziek en een biertent. Het was er druk. Ik kreeg een bon van een vriend om zo’n gerechtje te halen. Omdat we er eigenlijk té laat aankwamen waren de meeste tentjes al uitverkocht. Bij een kraampje was nog wat activiteit en natuurlijk: de Nederlandse. Dus at ik een heerlijk bekertje erwtensoep.
Vervolgens snel naar huis voor een twee uur durende siësta. Want deze wandeldag was niet alleen prachtig maar ook de langste en met de meeste hoogtemeters. Ik kan geen aantallen geven want vanwege de afleiding van het feest op het plein is daar niet meer over gesproken. Alleen mijn stappen kan ik geven: 21962.
O en dan is het morgen alweer de laatste dag.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten