Ingestort

Gistermiddag waren we uitgenodigd voor een lunch bij vrienden aan de andere kant van de berg.

Als presentje namen we een regenmeter mee.

Omdat de vrienden ook van hergebruik zijn, pakte ik het kado in, in bladmuziek. Het is van de bladmuziek die we een paar weken geleden kregen en we konden uitzoeken om te zien of er bruikbare liederen tussen zaten voor het koor.

Niet alles vond de dirigent geschikt dus bleef er nog wel wat over. 

Omdat sommige van die bladmuziek mooi was gedrukt en ook al wat ouder was, vijftiger jaren vorige eeuw, vond ik dat zonde om weg te doen en bewaarde een klein stapeltje om te gebruiken als pakpapier.

Het werd gewaardeerd.

We aten heerlijk en het was zeer genoeglijk.

Na de maaltijd hielp Rick met het afruimen van de tafel en bracht de saladeschaal die hoog op een voet stond naar de keuken. Met het neerzetten tikte hij net met de voet de aanrechtrand aan en plop, daar viel de voet op de grond. En dan voel je je toch wat lullig want dat gebeurt natuurlijk nooit met een ‘Blokkertje’. 

Op het gezicht van gastvrouw was dan ook wel even een schaduwtje te zien. Maar, zei ze wat later bij het ronddelen van de limoncello. Natuurlijk vind ik het jammer maar de vriendschap gaat boven de schaal.

Hoe mooi is dat?

Om 18.00 uur werd het haardhout geleverd.

4 Kubieke meter en met de altijd verwachte, niet gekomen, regen stapelden we dat direct in de houthokken.

Na een half uurtje was een hok gevuld maar 

het helde wel wat naar voren doordat we tijdens het stapelen steeds breder gingen.

Dat houdt wel hoor stelde ik Rick gerust en we begonnen het tweede hok te vullen.

Tot…..

hok één met veel kabaal leeg kukelde.

Dat moest dus opnieuw gedaan worden.

Dat ging beter want vanmorgen stond het nog keurig in het hok.


Met groeten Ton