Fel gevecht

Om de ergste warmte te ontlopen besloten we om zeven uur te starten.

Vanwege de Corona varen verschillende pontjes niet. Dus ook niet die bij Rhenen en moesten we van de Grebbeberg teruglopen naar de brug om de Nederrijn over te steken. Altijd goed om midden op de brug wat foto’s te maken. De Cunerakerk. Nou uh, eigenlijk alleen de toren.

Op de dijk met het gezicht in de zon richting Nijmegen. Links de stuwwal.

Kom, dacht ik, probeer het maar gewoon. De roofvogel zat eigenlijk te ver weg op een paaltje maar met het resultaat ben ik zeer tevreden.

Het zou dezelfde kunnen zijn maar een half uur later waren we getuige van een fel luchtgevecht tussen een roofvogel en en kraai. Er vielen geen dooien maar wie er gewonnen heeft? Wellicht beiden.

Ach en het licht is ‘s morgens vroeg zo mooi. En zijn die koetjes hier niet in hun element?

In de Maneswaard staat deze replica van een Romeinse wachttoren. 

Terugkijkend is de Stuwwal nog steeds duidelijk te zien. Voor Nederlanders is alles hoger dan een pannenkoek, een berg.

Eenmaal in Opheusden kochten we kwark en bananen. En natuurlijk wat te snoepen, onder het mom dat we ‘het er wel weer aflopen vandaag’.

We hadden alleen geen lepels voor de kwark en bij Appie waren de houten wegwerplepels uitverkocht. Dan maar pollepels. Ook al hebben we grote monden, we gebruikten de kleinste 

Goed gelaafd de dijk weer op waar we de oude ingepakte kerncentrale zagen liggen. Met het idyllische water op de voorgrond was die centrale net te pruimen. 

Begrijpelijk dat er druiven groeien in Nederland maar ze vallen bijna net zo uit de toon op als het ‘zebrapaard’ van zondag.

Het was wat warm en drukkend maar zo boven op de dijk vingen we voldoende wind om het prettig te houden. Wat meespeelt is dat we de Tacitusbrug bij Ewijk langzaam aan dichterbij zagen komen.

Het stond in de krant, maar nu met eigen ogen gezien: de dijken kregen water.

En wederom ooievaars. De derde dag op rij.

De Oversteek, de nieuwste Waalbrug van Nijmegen en ik vind hem prachtig. Er zit een bocht in en die zorgt voor een mooi lijnenspel met de bogen. Vlakbij de boog worden die lijnen vertekend door uitstulpingen.

De Schotse hooglanders weten precies waar ze moeten zijn: in de koele schaduw van de brug.

Eenmaal op de brug vallen de uitstulpingen met zitjes goed op.

Een panoramafoto. Links de nieuw gegraven nevengeul Spiegelwaal en het eiland Veur-Lent in het midden. Dit alles aangelegd in het kader van project Geef de rivier de ruimte. 

Aan de andere kant van de brug nog een foto. En wat me pas opviel toen ik die thuis eens goed bekeek dat er een trap te zien is waarover je vanaf de brug op het eiland midden in de rivier kunt komen.

En dan zitten we ook eigenlijk meteen in de stad en liepen we naar Agnes. Bij haar zouden we aankomende afgelaste Vierdaagse logeren.

In de stad liepen we door een Platanenlaan waar vleermuiskasten waren opgehangen. Had ik nooit eerder zo gezien. Volgens Agnes is dit ook in het kader van het bestrijden van de eikenprocessierups. Eigenlijk meer in het bestrijden van de eikenprocessiemot want de volwassen mot is een nachtvlinder.

Ook weer wat geleerd.

Met groeten Ton