Als je terugkijkt is het helder.
Toen we op Texel woonden hadden we eens een gesprek met serveerster V van het restaurant in de veerhaven. Ze vertelde wat van haar levensgeschiedenis en vlak daarna gingen we naar Japan voor de 88 Tempelroute.
In elke tempel spraken we een wens uit die onze vrienden en kennissen van te voren hadden gegeven. Een paar tempels bleven ‘leeg’ en daar spraken we zelf een wens uit en bij een dachten we aan V. Eenmaal weer thuis vertelden we haar van onze wens voor haar maar ook dat we een appartement in Den Helder hadden gekocht en daarom wellicht toch nog regelmatig op Texel zouden komen eten.
Vorige week deden we een retourtje minicruisen naar Texel en daar zeiden we even snel ‘hallo’ tegen V.
Wanneer komen jullie weer eens eten?
We spraken af voor afgelopen vrijdag.
Zeg?
Ja?
Waar is mijn portemonnee, vroeg Rick
Nou nergens dus en dat is niet fijn met rijbewijs, bankpassen, NS-kortingskaart en TESO-pasjes erin. En die laatste hadden we nodig om maar Texel te gaan.
Nadat we echt alles drie keer hadden omgekeerd bleef er steeds in mijn hoofd een beeld hangen van die portemonnee. Ik had hem ergens gezien op een ongewone plaats. In gedachte zag ik hem echt liggen. MAAR WAAR?
We gingen vervolgens onze gedachten af wat we afgelopen week wat en waar hadden gedaan.
Hij ligt in de auto, zei ik ineens. De auto die we vorige week mochten lenen van vrienden om naar Erica te rijden.
Nadat we getankt hadden heeft Rick hem op de midden console gelegd en ik? Ik bracht de auto woensdag terug naar de vrienden en zag die portemonnee wel liggen maar dacht: het lijkt die van Rick wel maar hij is natuurlijk van C. En dat vind ik nou zo wonderlijk aan mijn brein: ergens registreert het iets maar vervolgens doe ik er niets mee want ik had gewoon moeten luisteren naar dat brein en even checken of het echt niet die van Rick was.
Na een snelle whats-ap en kijk actie bleek het gelukkig inderdaad die van Rick te zijn.
In ieder geval moesten we twee losse kaartjes voor de boot naar Texel kopen. En toen we het restaurant binnen liepen, kwam V met een fles Champagne op ons af: nog voor de aankoop van jullie huis.
Is dat nou niet heel lief?
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten