Arrogante kwal die ik bij tijd en wijle ben.
Je hoeft mij niets te leren als jutter. Ik ben opgegroeid aan de kust en in mijn "stille" jaren, voordat ik uit de kast kwam, heb ik mijn portie eenzame uren op het strand wel gehad.
Dus jut ik hier de gaten in mijn broek. Ik race het strand over met spiedende blik, altijd bang om iets te missen. Soms heb ik zo hard gelopen dat ik eenmaal thuis gekomen eerst even een tukkie op de bank doe.
Maar de afgelopen twee weken heb ik meerdere malen met de logerende vrienden op de Hors gewandeld. En dat jutten is van een totaal andere orde. Dat gaat op zijn Spaans. Ongeveer zoals de Spanaarden hun avondlijke wandeling in de stad maken.
Ze lopen wat. Staan even stil en zeggen tegen elkaar dat het zo heerlijk ruikt. Dan pakt een van de twee een stuk steen die door de ander even wordt bekeken en vervolgens wordt bewaard of te licht is bevonden. Na een half uurtje gaan ze even zitten en mijmeren wat voor zich uit.
Wat is Den Helder eigenlijk dichtbij he?
Heb je die meeuwen daar gezien?
Kijk daar kan ik nog wat van leren. Genieten van het moment in plaats van proberen om een zo interessant mogelijke vondst te doen.
Vriend heeft gisteren een bodyboard gevonden en een witte bak. 'Die heb ik meegenomen want daar kan ik makkelijk nieuwe vondsten in vervoeren.'
Dus die gingen vandaag opnieuw mee het strand op. '
Maar heb je al om gekeken?
Nee, antwoordde ik en keek om.
Het was overigens wel de dag van de dode zeezoogdieren. Twee zeehonden en een bruinvis. Ik heb Ecomare gebeld en die komen ze ophalen.
En nee, geen koppen gesneld.
Zelf zou je het niet mooier kunnen maken.
Met rustige groeten Ton
1 opmerking:
Zen zen, kom lekker tot rust
Een reactie posten