Ik kon het niet opbrengen

Ik kon het niet opbrengen om gisteravond nog een blog te schrijven. We zaten niet alleen zeer genoeglijk maar ook smakelijk te schranzen aan pizza’s. En…..met een lekker glas wijn die subiet de benen inzakte. 

Dus vandaag alsnog: dag vier.

Echt geweldig wandelweer weer. En hier op de Maasdijk liep ik al een uur met dezelfde wandelaar te kletsen. En dan vliegt de tijd. Zeker op een wat eentonig vijf kilometer lang traject.

Nadat we de rivier zijn overgestoken kwamen we in Linden aan waar altijd versierd is in een bepaald thema. Dit keer de USA. Niet alleen over Good Old Times, maar ook een paar hints naar de huidige grote leider en staat van het land. 

Het tunneltje vlak voordat we Cuijk inlopen. En altijd wordt er even luid geschreeuwd omdat dat zo lekker klinkt.

Omdat ik, alleen lopend, de tijd aan mezelf heb ging ik even de stroom wandelaars uit om even te kijken naar de pontonbrug over de Maas. Voor mij het hoogtepunt van de vierdaagse.

Eenmaal over de brug nog even teruggekeken.

De tijdsafstemming met Rick kwam op de laatste dag niet echt uit. Mijn dag had 42,5 kilometer en Rick zijn gewone 50. Ik stond ‘s morgens 10 minuten eerder in de rij maar het duurde een half uur voordat ik door de start was. Daardoor was Rick een uur eerder op het punt van samenkomst dan ik. 

Loop maar gewoon door zei ik: het is te lang om op mij te wachten.

Wel ongezellig om alleen over de finish te komen maar tja, zo gaat dat soms.

Maar uiteindelijk kwamen we toch samen net voordat we stad in liepen voor de laatste 4 km, omdat Rick steeds een stukje liep en dan 10 minuutjes pauze nam. Hij kwam dan ook hoentjesfris over de eindstreep.

Nou uh, eigenlijk net niet samen over de streep want de punten waar we starten en uitschrijven ligt op verschillende punten. Dus Rick sorteert al voor op links terwijl ik rechts blijf.

Maar de medailletjes zijn weer binnen.

Het was een geslaagde vierdaagse. Slechts een blaar. Dus riep ik niet dat dit de laatste keer was.

Gewoon volgend jaar weer.

En de gladiolen staan ons te herinneren aan de prestatie.

Met groeten Ton