Ja

Of we wilden helpen met het weghalen van de stoelen en het opbouwen van het podium.

Tuurlijk. Zolang je niet beroemd bent en onredelijke eisen kan stellen zal je toch echt zelf de boel moeten regelen.

En het was gewoon leuk en met een uurtje was het klaar.

Grote kerk en wat een galm/akoestiek.

Vrijdag de laatste lesdag met een voor mij interessante workshop: Russisch orthodoxse kerkmuziek.

En dat was niet alleen interessant maar ook bijzonder omdat we aan het einde van het lesuur ‘gewoon’ een prachtig lied konden zingen. Inclusief bassen die nog ff zonder probleem een octaaf lager zongen.

Nadat de we de laatste repetitie in de kerk hadden afgesloten hadden we anderhalf uur over voor een restaurant bezoek. 

Het was allemaal keurig op tijd georganiseerd. Precies tijd genoeg om met de pianiste die speciaal voor het concert met een taxi uit Alkmaar zou komen, uit eten te gaan.

Maar……de taxi kreeg een lekke band en zodoende kwam de pianiste pas kwart voor acht aan in Utrecht. Dat was wel een beetje een bummer.

 

Wij besloten derhalve om dan maar gewoon een snackie te halen en dat aan de gracht op te peuzelen.

Een rustpuntje in een best drukke dag.

En dan om acht uur aanvang.

Twee liederen die door alle zangers en dirigenten die aan deze week deelnamen werden gezongen.

Spektakel. Wat een volume tijdens Het Kyrie uit de Petit messe Solemnelle van Rossini en het Libera me van Duruflé. Wat vond ik dat laatste stuk in het begin toch vreselijk maar al repeterend vond ik het steeds beter te verdragen en tijdens het concert kon ik zelfs even niet meezingen vanwege een golfje emotie. Nou uh: golf.

Dit is atelier een. Voor gevorderde dirigenten die met koor en orkest willen leren werken. Hier zing ik samen met o.a. bevriende Sopraan en Bas.

Een stuk uit The messiah van Händel. En een lied van Libby Larsen een modern stuk: Alaska Spring.

En dit is Rik’s atelier. Alles a capella gezongen.

Prachtige koralen uit: Aus Tiefer Not van Mendelssohn.

Alle vier ateliers zongen vier of vijf liederen en de afsluiting was met het grootkoor.

Een Phillipijns rijst dors lied; Chua-ay. Dat klinkt in onze oren niet alleen vreemd en vrolijk maar is een feestje om te zingen. Het slotlied was Va Pensiero van Verdi.

Tijdens het wegsterven van de klanken van Va Pensiero klonk de eerste slag van het tiende uur precies in het ritme van de muziek.

Niet alleen de pianiste uit Alkmaar kwam luisteren. Ook vrienden uit Amersfoort namen de moeite om te komen. En het was de moeite meer dan waard, zeiden ze.

En daarmee sloten we een mooie leuke, interessante en intensieve week af.

Vanmorgen bespraken we de afgelopen week nog eens door.

Zou jij het volgend jaar weer willen deelnemen, vroeg ik aan Rick.

Het antwoord kwam niet meteen. Het is niet alleen intensief maar je moet echt wel uit de comfort-zone komen. En dan zijn er ook altijd nog wel een paar dingetjes waar ‘je wat van vindt’.

Vervolgens kwam er gewoon een ja.

Daarna het logeerhuis schoonmaken en met de trein richting Den Helder. Dat duurde sowieso een half uur langer vanwege werkzaamheden maar daar kwam nog een half uurtje extra bij vanwege een gemiste aansluiting in Hoorn.

Inmiddels thuis zijn de wassen gedraaid en beginnen er op het logeerbed al stapeltjes te ontstaan voor volgende week.

Met groeten Ton