Het was dus niet droog vorig week donderdag en het werd dan ook geen rondje Texel.
Vanmorgen dan maar. Hup met de boot van half acht het Marsdiep over.
Het eerste stuk gaat dan over/langs de oude zeedijk die een aantal jaren geleden helemaal ingepakt is met zand.
Eigenlijk nog niet helemaal wakker of alert zag ik een groepje scholeksters komen aanvliegen. Luid schetterend bleven ze een beetje tegen de wind in boven de dijk stil hangen.
O dacht ik, ik kan wel een foto maken voor het blog.
Hiermee ging al tien seconden verloren maar ze hingen er nog steeds. Telefoon gepakt, weer vijf seconden weggetikt. Telefoon openen en richten. Opnieuw een paar seconden maar nog steeds vladderden ze boven onze hoofden en inmiddels in een strakke formatie van drie vooraan en twee er achter.
Tja, en dit is op het moment van afdrukken. Ook leuk maar niet wat ik wou.
Zo vroeg op het eiland is het nog weldadig rustig. Slechts wat eilanders die richting de boot fietsten en ons allemaal groetten.
Als de Hoge Berg in zicht komt glooit het landschap een beetje.
Die ingepakte dijk wordt echt elk jaar mooier. De Lagune bij laag water.
Het was heerlijk wandelweer. Zonnig, warm en met een kleine bries om het lekker koel te houden.
Schapen graven gewoon een kuil waar ze in gaan liggen om de temperatuur te regelen.
Dan is het inmiddels twaalf uur en zijn we in De Koog. En daarmee ook meteen in de touristengekte.
Ook al is het afgelopen jaar hard gewerkt aan prachtige brede fietspaden van betonplaten: ze zijn nog steeds niet berekend op de drukte. Maar ja, dan zouden die paden drie keer zo breed moeten zijn en dat is nu ook niet wat je wilt.
Er werd nog wel eens gemopperd als het fietsverkeer wat vastliep door onhandig gemanoeuvreer.
Eenmaal De Koog voorbij werd het al weer snel rustig en in het bos lopend konden we genieten van prachtig vogelgefluit.
Die nieuwe paden zijn van beton en in het bos zagen we dat er blaadjes in het natte beton waren gedrukt. En als je er een hebt gezien, zie je er meer.
Dan de nieuwe schoenen. Ik startte er op en de eerste 18 km gingen ok maar daarna leek het me beter om de oudjes uit de rugzak te halen. En tijdens het wisselen zag ik dat ik al twee blaren had.
Nu staat er donderdag nog een trainingsdag op het programma maar ik kijk eerst maar even hoe die blaren zich herstellen. Sowieso gaan er twee paar schoenen mee naar Nijmegen. Daarbij is wellicht het steunzooltje op tijd klaar en ga ik voor een probleemloze vierdaagse.
Anders worden het paracetamolletjes.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten